Neredeyse Varlığını Unutmuşken Geldin

Nerdeyse varlığını unutmuşken geldin
Sustu kelimeler, heceler sustu…
İçime bir damla bırakıp gittin sonra
Gözlerinle son kez o otogarda bakarken gözlerime
Saniyeler dakikaları, dakikalar saatleri, saatler günleri kovaladı
Yüreğime bıraktığın o damla şimdi deli bir yağmur oldu
Sonu sen olsan da olmasan da bu yolculuğun
Yağmurun hep yağacak
Sadece sana kurulu gönül şehrinin sokaklarına
Durdurmak güçtü şimdi imkansız
İstemiyorum ayrıca da
Susmak güçtü ve konuştum senle
Her şey oldu da
Sözlerinden öteye geçemedim ya
Gözlerine benzemedi sözlerin…

f.Engin mersin