Neredesin Şiiri - Mehmet Kalay

Öğleden sonra verdim kendime izin,
Binip dolmuşa gittim Bostancıya.
Attım Burgaza kendimi,
Yani’nin Rum meyhanesine...!

Tattım Yani’nin o güzel balıklarını ve ege usulü mezelerini.
İçtiğim her kadeh rakıda,
Bardağımda yüzüyordun sanki,
Bir senin için, bir kendim için içtim.
Sessizce.....

Bindim tekrar vapura.
Geçtim en sevdiğim yere, arka tarafa, alt güverteye.
Seyrettim pervanelerden fışkıran beyaz köpükleri,
Sen vardın aklımda yine...!

Bindim dolmuşa,
Kararlıydım sana ayırılmıştı günüm.
Yapmak istediğimizi ve yapamadıklarımızı,
Sensiz seni anarak yaşayacaktım.

İndim çakır keyif halimle Dolmabahçe’ de,
Yürüdüm Tophaneye doğru.
Yağmur, yalnızlığıma ağlarken,
Bırakıyordu gün, son ışıklarını.

Lambaların aydınlığında Tophanede,
Sensiz bir akşamı yaşıyordum nargilemde.
Umutsuzca..!
Hüznümle..!

Buldum kendimi,
Boğazın sert havasını içime çekerken.
Yürüyordum Beşiktaş’a doğru,
Yağan yağmura bakmaksızın.

Geçtim Üsküdar’a sırılsıklam,
Hayli geç bir vakit.
Yürüdüm...!
Kız Kulesine

Buram buram seni buldum orada,
Doldurdum ciğerlerime.
Özleminle,
Hasretinle...!

Seni çok,
Çoooook özledim...!
Neredesin?

04.02.2003 - İstanbul