Nerede o eski insan? Şiiri - Hasan Belek 2

​Sözde kaldı artık, yiğitlik mertlik,
Zora gelmeyince, insan kalmadı.
Çoğaldı dünyada, namertlik, sertlik,
Gönül yarasına, derman kalmadı.

​Menfaat uğruna, dostunu satan,
Üç kuruşa hemen, harama batan,
Geceleri rahat, yastığa yatan,
Hesap gününe hiç, güman kalmadı.

​Büyük küçük bilmez, saygı unuttu,
Sevgi pınarını, eller kuruttu,
Herkes kendi derdi, peşinde tuttu,
Halden anlayacak, yaran kalmadı.

​Gözler bakar ama, gönüller görmez,
Diller söyler ama, yüreğe değmez,
Kibirli başları, kimse eğmez,
Tevazu sahibi, sultan kalmadı.

​Mazlumun ahını, duyan bulunur mu?
Zalimin ettiği, yanına kalır mı?
Bu gidişle dünya, huzur bulur mu?
Adalet dağıtan, ferman kalmadı.

​Kimi üç günlük, şu fani dünyada,
Sanki sonsuz kalacak, bu handa,
Unutulmuş ahiret, her bir yanda,
Hakk'a giden yola, revan kalmadı.

​Kul Hasan'i der ki, devran ne yaman,
İyiler azaldı, kötülük her an,
Nerede o eski, güzelim zaman,
Sözünün eri bir, nuran kalmadı...

Hasan Belek
15 08 2025
Akçay