Nehir Öldü Şiiri - Egemen Cevahir

Yüreğin bir güldür
Kendi ellerinle sunduğun

“Yalnızım sensiz
Ama sen karşımda
Rüzgarın uğultusunda
Ya da uçup giden bir kokuda hep benimlesin
Yalnız sensin hep yeniden doğan
Saramadığım sen olacaksın hep benimle yaşayan”
R.M. Rilke

Ayrılık acısı bu
Hiçbir şeye benzemiyor
Kendinden başka

Ahhhh! ! !
Gidenin peşinden kahrolursun
Bir gece, bir mevsim
Uzayıp gider
Giden kendine gider
Kalansa kendine
Bir bahar yaşanılır kılar
Ya da dayanılmaz
Herşey görece değişmektedir
Bir an
Bir kadeh
Bir nefes
Bir tabak mevsim meyvesi
İçinde
Erik
Çilek
Ve KİRAZ!

“Hiçbir şey gelmeyecek bundan böyle.
Bir daha ilkbahar olmayacak.
Herkese kehanetidir bin yıllık takvimlerin.
Ama yaz, ve hani derler ya,
“yazdan kalma” diye onlarda olmayacak-
artık hiçbir şey gelmeyecek.
Asla ağlamamalısın,
der bir şarkı.
Onun dışında
bir şey
diyen
kimse yok.”
Bachmann

Ayrılık acısı bu
Hiçbir şeye benzemiyor
Kendinden başka

En kutsalı aşktır
Tapılacak olan tek şey
Uğruna adanacak
Bir adaktır yaşam

Yüreğin bir güldür
Kendi ellerinle sunduğun

Tükenen bir aşk
Çarmıha gerilen bir yürektir
Ölene dek
Ölüm sancısı
Yarım kalmış
Bir öykü
Ve derin iç çekişler
Ahhh! ! ! !
Dönüşü yoktur
Nehir misali
Su akar
Su aynı su değil
Denize kavuşmak yok
Nehir öldü!

2002 - İstanbul