Nefesim Acıyor Şiiri - Mira Zeyno

Nefesim acıyor ..
Nefes acırmı deme ,sevdiğin insanların nefesi tükendikçe ve gittikçe onlar sonsuza.. en çok aldıgın nefes acıtıyor..
Kalbine geçmeden hançer ,kesiliyor her nefesin bir bir tükeniyor..
Nefesim acıyor usta ...
Tükenmesine muhtaç olup diyorsun kavuşayım sevdiklerime..

Sonra kalanlara tutunup ,ödünç nefeslerde acıyla kıvranıyor...
Bu kez kalanlar nefesine nefes katıyorda yaşamaksa yaşıyorsun ,
Ağır aksak adımlarda hayat denen bu viran yolda..

Nefesim acıyor usta .... nefesim..!

Dokunsalar a ğ l a y a c a ğ ı m bir ömür boyu..
Ve değseler hüznüme, d ö k ü l e c e ğ i m parça parça…
Bir anlık değil, boğulduğum bilinmezlik.
Acısı çıkıyor sustuklarımın.
Oysa ben iyiyim görünürde!..

Kaç iyyimi sığınak ettim kendime yagmurlarda bir bilsen usta ..
Kaç suskunlukta boğuldumda ölmedim..
Nefesim acıyor usta nefesim ....
suskunluklarımdaki delirten çığlıklarla...
Dedimya ..
Nefesim acıyor usta nefesim....

m.z