Nefesinde nefeslenmek Şiiri - Mira Zeyno

Sonra...
Yavaşça yaklaştı..
Tüm lisanlar suskun kaldı..
Ne sözce..
Ne göz ce...
Ne halce ....
Hepsinden sıyrıldı,
Sadece nefesini nefesini yaslamak vardı..
Dokunmadan..
Bakışmadan..
Konuşmadan..
Tüm dünyadan sıyrıldı..
Nefesiyle ezdi geçti tüm lisanları ,lûgâtları,tüm halleri ..
Bir solukta bağlandı sonsuzluk ,!!
Varoluşsa varolmak,
Yokoluşsa yokolmakta bir nefesten geçmiyor muydu...
Ya boğazda düğüm olan cümleler bir nefeste vermiyormuydu canı yâhut almıyormuydu geriye kalan her ânî...
Insan bir nefeste can verirken ,bir nefesle can olmazmıydı yâre ....
Hû sırrı aşk değilmiydi bir nefeslik ...
Şimdi ...
Nefesinde nefeslenmek gerek yaklaşmadan ,demlemek rûh kisvesini aşk diye bir solukta
Hûû dercesine...!!!
m.z