2. Bölüm Arietta (küçük arya) başlığını taşır... 9/16'lık ölçüde, 'Ağır tempoda, çok sade ve ezgisel' (Adagio molto semplice e cantabile) tanımıyla başlayan varyasyonlar bölümü, sakin havası, tanrısal sükuneti, tutkusuzca akıp giden melodik yapısıyla bir huzur harikası olarak nitelendirilir... Aydınlık Do Majördeki ezginin zarif gümüş gibi tınısı, baslardaki gölgeli ve dört sesli eşlikte yükselir: Önümüzde geniş ve mistik uzaklıklar açılmış, acılar dinmiştir... İki kez tekrar edilen bu sekiz mezürlük müziğin girişindeki motifin rolü, - tüm bölüm boyunca - önem kazanacak, ritmi egemen olacaktır... Ünlü yazar Thomas Mann'ın tanımıyla 'Kendi barışsever masumluğuyla hiçbir şekilde macera ve kadere hazır değilmiş gibi gözüken' tema ritmik, armonik, kontrpuan bakımından değişimlere uğrar... 1. Varyasyon bu motifi hemen temel olarak alır, tüm melodinin sona kadar duyulmasını sağlar; sol elde belirlenen armonik unsur ise diğer varyasyonlar için karakteristik olacaktır... 6/16'lık ölçüdeki 2. Varyasyonda ise tema 3/16'lık iki mezürde yer alır ve üçüncü mezürden itibaren melodi baslardan tizlere doğru işlenir... Müzik buraya kadar zarif ve sakindir... 3. Varyasyon ise, öncekilere karşıtlık oluşturucu güçlü (forte) tınıyla, keskin vurgularla, hareketin iki katı (12/32'lik ölçüde) hızlanmasıyla değişen başlangıç motifini her iki elin karşıt hareketiyle yorumlamak da büyük enerji gerektirir; melodi ise sağ elin figürlerinde ortaya çıkar... Avusturyalı müzik yazarı Heinrich Schenker'in (1868-1935) 'müzikli bir samanyolu' şeklinde şiirsel olarak tanımladığı 4. Varyasyon ise çifte varyasyondur: Temanın tekrarı yeni bir değişime yol açar... Yumuşak akorlarla baslarda - uzaktan duyulan çan sesleri gibi - başlar ve melodiyi, bir zincirin halkaları gibi gelişen 32'lik triolelerle süsleyerek aydınlık doruğa ulaştırır... 4. ve 5. Varyasyonlar arasında kadans biçiminde bir ara müziği yer alır: Önce ana motif belirir, sonra da uzun trillerle Mi bemol Majöre kaçan, birbirinden dört-beş oktav uzaktaki iki sesli partiyle, belki de yalnızlığı simgeler... Do Majör tonalitenin belirişiyle 5. Varyasyon başlar... Melodi berrak ve ışıklı şekilde, başıboş bırakılmış gibi ilahi yüksekliklerde süzülür; orkestral bir akorla bölümün zirvesine, zafer kazanmanın gönül rahatlığı içinde ulaşır... Bunu izleyen gizemli, hafif, trillerle gerçekleşen melodi bir veda havasındadır; aydınlık yükseklerden baslara - uzak bir çağrı gibi tınlayarak - düşer ve çözülen bir Do Majör akor içinde hafifçe yok olur... Ancak bunu izleyen sessizliğin, bu kaybolan tınıdan çok daha önemli olduğunu içimizde hissederiz...
Deanna Durbin - 'Estrellita'
'Dangerous Moonlight' (1941)
Brian Desmond Hurst
'Musik i mörker' (1948)
Ingmar Bergman
Linda Scott - Blue Star...
Do You Want To Know A Secret?
...
2. Bölüm Arietta (küçük arya) başlığını taşır... 9/16'lık ölçüde, 'Ağır tempoda, çok sade ve ezgisel' (Adagio molto semplice e cantabile) tanımıyla başlayan varyasyonlar bölümü, sakin havası, tanrısal sükuneti, tutkusuzca akıp giden melodik yapısıyla bir huzur harikası olarak nitelendirilir... Aydınlık Do Majördeki ezginin zarif gümüş gibi tınısı, baslardaki gölgeli ve dört sesli eşlikte yükselir: Önümüzde geniş ve mistik uzaklıklar açılmış, acılar dinmiştir... İki kez tekrar edilen bu sekiz mezürlük müziğin girişindeki motifin rolü, - tüm bölüm boyunca - önem kazanacak, ritmi egemen olacaktır... Ünlü yazar Thomas Mann'ın tanımıyla 'Kendi barışsever masumluğuyla hiçbir şekilde macera ve kadere hazır değilmiş gibi gözüken' tema ritmik, armonik, kontrpuan bakımından değişimlere uğrar... 1. Varyasyon bu motifi hemen temel olarak alır, tüm melodinin sona kadar duyulmasını sağlar; sol elde belirlenen armonik unsur ise diğer varyasyonlar için karakteristik olacaktır... 6/16'lık ölçüdeki 2. Varyasyonda ise tema 3/16'lık iki mezürde yer alır ve üçüncü mezürden itibaren melodi baslardan tizlere doğru işlenir... Müzik buraya kadar zarif ve sakindir... 3. Varyasyon ise, öncekilere karşıtlık oluşturucu güçlü (forte) tınıyla, keskin vurgularla, hareketin iki katı (12/32'lik ölçüde) hızlanmasıyla değişen başlangıç motifini her iki elin karşıt hareketiyle yorumlamak da büyük enerji gerektirir; melodi ise sağ elin figürlerinde ortaya çıkar... Avusturyalı müzik yazarı Heinrich Schenker'in (1868-1935) 'müzikli bir samanyolu' şeklinde şiirsel olarak tanımladığı 4. Varyasyon ise çifte varyasyondur: Temanın tekrarı yeni bir değişime yol açar... Yumuşak akorlarla baslarda - uzaktan duyulan çan sesleri gibi - başlar ve melodiyi, bir zincirin halkaları gibi gelişen 32'lik triolelerle süsleyerek aydınlık doruğa ulaştırır... 4. ve 5. Varyasyonlar arasında kadans biçiminde bir ara müziği yer alır: Önce ana motif belirir, sonra da uzun trillerle Mi bemol Majöre kaçan, birbirinden dört-beş oktav uzaktaki iki sesli partiyle, belki de yalnızlığı simgeler... Do Majör tonalitenin belirişiyle 5. Varyasyon başlar... Melodi berrak ve ışıklı şekilde, başıboş bırakılmış gibi ilahi yüksekliklerde süzülür; orkestral bir akorla bölümün zirvesine, zafer kazanmanın gönül rahatlığı içinde ulaşır... Bunu izleyen gizemli, hafif, trillerle gerçekleşen melodi bir veda havasındadır; aydınlık yükseklerden baslara - uzak bir çağrı gibi tınlayarak - düşer ve çözülen bir Do Majör akor içinde hafifçe yok olur... Ancak bunu izleyen sessizliğin, bu kaybolan tınıdan çok daha önemli olduğunu içimizde hissederiz...
...
uzandığınla kalırsın kendi yarattığın yıldızabile..
Yıldızlara uzanmalı
Ruhumun eliyle..
Sonra
Avuçlarımı dolurmalı
Her çeşidiyle..
Ve
Bedene dönmeli
Tüm renkleriyle
The Beatles - Because...