© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Uğurlu köy. Kürtçe ismi
Asıl ismi Beblesan olan Uğurlu Köyü,İran sınırına yakın,kuzeyinde Pars,Kuzey Batısında Gogetan,Sulav; güneyinde Karağbula,Güney Doğusunda Bejingir,Doğusunda ise Gundşeğ Köyü bulunmaktadır.
Köyde sosyal ilişkiler çok sıkı ve 'ben' yerine 'biz' duygusu hakimdir.Taziye ve düğünlerde yardımlaşma duygusu hakimdir.Taziye sahibine hiç bir şekilde yük olmamaya çalışılır.Düğünlerde de aynı duygular var.Kısacası sevinçler ve üzüntüler ortak paylaşılır.Köy,kurulduğundan bu yana yaklaşık dördüncü neslini yaşıyor.Dedeler öldü, babalar dede oldu,oğullar da baba oldu ve yeni bir gençlik yetişiyor.
Köyde ilkokul 1966 yılında açılmış ve ilk mezunlarını 1971 yılında vermiş; ancak değişik nedenlerden dolayı zaman zaman kapanmış.Okur yazarlık oranı çok düşük.Kızlar,beş yıldan sonra okula gönderilmez.Son dönemlerde bir kıpırdanma oluyor.1980'li yıllara kadar ortaokula giden olmamış.Köy Öğretmeni Kadir Alparslan'ın gayretleriyle ortaokula başlayanlar oluyor; ancak bir çoğu bitirmeden köye geri dönüyorlar.Bu köyde ilk defa ortaokul,lise ve üniversite okuyup bitiren....F. Wanî oluyor.1990'lı yıllardan sonra ilk başarılı örnek üzerinden düşünmeye başlayan köylüler,F.Wanî'yi de kendi çocuklarına örnek göstererek nihayet çocuklarını okula göndermeye başlıyorlar.Yine de kızların kaderi çok değişmişe benzemiyor.
Köyün geçim kaynakları genelikle tarıma dayalı ürünlerdir fakat köyün sınıra yakın olması dolayısıyla zaman zaman kaçakçılığın değişik türlerine de rastlanmaktadır.köylü her halükarda geçimini sağlayacak bir araç bulmaktadır.
Köyden büyük şehirlere,özellikle İstanbul'a göç başlamış ve hala devam etmektedir.Genç ve dinamik nesil gidince köyde yaşlılar kalıyor ve nüfus sayısında azalma oluyor.
Köy yemekleri genelikle hiç değişmez.Sanırım köy yapısı değişmediği için bu özelliği sosyal yapısına da yansımış ve her konuda ilerleme çok yavaştır.Zaman zaman büyük şehirlere gidip gelen gençler,farklı bir kültürle dönseler de bu saman alevi gibi erken sönüyor.Çünkü köylü,yeniliklere çok açık değil.
Köy iklimi çok sert ve kışın şiddetli fırtınalar oluyor.Yaklaşık yılın yedi ayı sobalar kuruludur.zaman zaman köy yolları da kardan kapanır.Köy beyaza bürünür ve gerçek manada bir kış yaşanır.Yakıt olarak genelikle tezek kullanılır; ancak son zamanlarda ekonomik durumları iyi olan bazı köylüler kömür de kullanıyor ya da bazı köylüler devlet yardımıyla kömür alıyorlar.
Yaklaşık seksen yıllık tarihinde hiç bir kan davasına sahne olmamış bu yönüyle örnek bir köydür.Ancak köyde Sağlık Ocağı yok,İlköğretim ikinci kademe yok,lise yok.Bunlar da olumsuz yönleri.
Ama her şeye rağmen çocukluğumun geçtiği köy ve orayı zaman zaman özlediğimi hissediyorum.