kendisini kaçırmak için midenizi delmek pahasına çay,kahve,kola tüketirsiniz ama vefalı bir yar gibi gelir kurulur gözlerinizin tam üstüne, ne zamanki ihtiyaç duyarsınız, herşeyde uzaklaşmak dinlenmek istersiniz arkasına bakmadan kaçar ve boynu bükük, hasretle kala kalırsınız ekranın karşısında.
ben iki yıldır uyuyorum... zaman soğudu... elbiselerimi ateşe verdim,dışarı çıkmaya utanıyorum. ölüler,öldükleriyle kalmadılar... onları da içine alan bir bütündü yaşam... bize sunduklarını alıp gittiler... her ölüde biraz öldük ve şuursuz bir uykuya daldık. birde o kelimeler olmasa, beynimizin vajinasını harab eden ve içimize kısırlık tüküren... bizi hep sarhoş tutan kelimeler. öldüğümüzde söylenmedik sözler kalmasın diye içimizde, bütün sırlarımızı kusmak... şuan bu kelimeler cisselenirken bilincimden sokağa, tabularımın ıslandığını duyumsuyorum... artık umrumda değil ki... ne söylediğim ne sustuğum.
Şairlerin uykuya,ölümün kardeşi demesi aslında çok derin bir hissiyatın sonucudur..bir unutkanlık perdesi uykuyu uyanıklıktan tıpkı doğumu ölümden ayırdığı gibi ayırmaktadır...dünya hayatımız nasıl iki farklı bölüme ayrılmaktaysa nokta...aman neyse ne...nasıl olsa uykuyu insankızları biliyor...derinlere dalmanın alemi nedir ey Tek-Sen..!
hıı vaktınde kaç fersah fersah uzaga,şimdi tıklat dur kapımı..ısrarla çal belki açılır.. :))
aç kollarını,ben gelıyorum demeyi isterdimm.. :))
Gel gel gel çook özledim gel :))
Sanki biri yetişkinlerin erişemeyeceği yere bırakmış, herkes ayakta. Gece yatmak bilmezler, sabah kalkmak bilmezler. Kalkın yerinize yatın.
biliyorum çok uzaklarda bir yerdesin ama özledim seni.
gel artık :))
ruhumu sattım şeytana, düşlerle uyuttu doydum aşka.
Hakikatin gölgesi.
Sonra üzülsem. Üzüldüğüme üzülsem.
Dünyanın neresinde olursan ol
Gözlerimi kapadığımda yanımdasın
Gel artık.!
Gece gelmek bilmiyorsun
Sabah gitmek :)))
tatlı şey: unutturan ümitsizliğimizi...
Yokluğu Gözlerimde kaktüs
Bir türlü doyamadığım tembel işi bi şey :)
uyu uyu nereye kadar diyorum ve uyuyorum
Sar beni sar beni sar gökyüzüm ol...
gel artık.. :)
Ben gözlerimi kapatınca uyku yanıma gelir
Ama bazıları gözü açıkken uyku hep yanındadır
Hani bazen rüya gibi bir gün yaşarsınız ya işte öyle zamanlarda uyumaktan korkarım. Çünkü bilirim ki uyanınca hiçbir şey bıraktığım yerde kalmayacak.
Çok seviyoruz birbirimizi :)
ölümün kardeşi
kaçtı kaçtı çoktan
Ben mi uykuya meyletmiyorum,
Yoksa uykunun mu gözü yok bende...
' Uyuduk mu eşit oluruz...
Ne tutku...
Ne gurur...
Ne umut... '
en iyi ilaç...
bir uyku bir de zeki müren ölümden başkasına deva...
kendisini kaçırmak için midenizi delmek pahasına çay,kahve,kola tüketirsiniz ama vefalı bir yar gibi gelir kurulur gözlerinizin tam üstüne, ne zamanki ihtiyaç duyarsınız, herşeyde uzaklaşmak dinlenmek istersiniz arkasına bakmadan kaçar ve boynu bükük, hasretle kala kalırsınız ekranın karşısında.
yorgancılar mahallesine gidilecek olan tek yol :))) hadi gidiyoruz :)))
l lova sleep...!
düşlere giden yol..
ben iki yıldır uyuyorum...
zaman soğudu...
elbiselerimi ateşe verdim,dışarı çıkmaya utanıyorum.
ölüler,öldükleriyle kalmadılar...
onları da içine alan bir bütündü yaşam...
bize sunduklarını alıp gittiler...
her ölüde biraz öldük ve şuursuz bir uykuya daldık.
birde o kelimeler olmasa, beynimizin vajinasını harab eden ve içimize kısırlık tüküren...
bizi hep sarhoş tutan kelimeler.
öldüğümüzde söylenmedik sözler kalmasın diye içimizde, bütün sırlarımızı kusmak...
şuan bu kelimeler cisselenirken bilincimden sokağa, tabularımın ıslandığını duyumsuyorum...
artık umrumda değil ki...
ne söylediğim ne sustuğum.
Şairlerin uykuya,ölümün kardeşi demesi aslında çok derin bir hissiyatın sonucudur..bir unutkanlık perdesi uykuyu uyanıklıktan tıpkı doğumu ölümden ayırdığı gibi ayırmaktadır...dünya hayatımız nasıl iki farklı bölüme ayrılmaktaysa nokta...aman neyse ne...nasıl olsa uykuyu insankızları biliyor...derinlere dalmanın alemi nedir ey Tek-Sen..!