© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Valla hiç beklemediğimiz adamlar sahte rumuzlarla anlamadığımızı sanarak sitede dolaşıyor.sebep ne bilmem ama yazık diyorum hiç yakışmıyor....
Hangi yasayla yasaklandık biz.Kim ödeyecek bedelini? ? ?
Olmayınca olmuyor kısmet değilmiş :))
Trabzonda Fenerbahçeli olmak:Yensek suç yenilsek suç yok böyle bir şey :)
O na bir kez dokundum; buz gibiydi.......
Huzur.......
Öğretmenler bir ülkenin kaderinde büyük rol oynamaktadırlar bu yüzden bu meslek layıkıyla yapılmalıdır.Bende bir öğretmen adayıyım ve şimdiden gelecek için mesleğim adına planlar yapıyorum.Tanımadığım öğrencilerimin gözlerine bakıp onlara yararlı olabilmek ve sevgimi verebilmek için can atıyorum.İçimde onlara karşı derin bir hasret var.Atatürk'ünde belirttiği gibi yeni nesil bizlerim bu yüzden bu meslek ve bu mesleği en güzel şekilde icra edenler kutsaldır benim gözümde...
1905 senesinde Kuzey Doğu Anadolu Redif taburları Yemen'de 2 sene askerlik yaptıktan sonra terhis kararı ile geri çağrılmışlardır.Askerlerin vapurla Trabzonda indirilip ordan ailelerine gitmeleri planlanmışken askerler iskenderunda bırakılırlar.Ailelerine hasret bu askerlerin kış vakti halleri perişandır.Ailelerinden önce karakışla karşılaşan bu askerler yol boyunca sersefil köylere sığınırlar.ilacın,doktorun olmadığı bu köylerde hastalıklarına dayanamayarak Hakk'ın rahmetine kavuşurlar ve köy mezarlıklarına gömülürler.
Yıllarca bekledikleri yavrularına,eşlerine kavuşmayan anlara ve yarlarada
Adı Yemendir
Gülü çemendir
Giden gelmiyor
Acep nedendir? ? ?
diye yanık Yemen türkülerini yakmak kalır...
O yaşayan yaşadığı duyguyu hissettirebilen bir yazar.Kitaplarıyla tanıştıktan sonra ona karşı derin bir sevgi ve merak uyandı bende.Birinci sınıftayken bir gün dersten erken çıkıp onun dersliğine onu görmeye gitmiştim.Allahım bu ne zerafet nasıl bir asalet...Büyülenmiş bir ceylan gibi izledim onu camlı kapı ardından.Göz göze geldiğimizde kalbimin durduğunu hissettim.Hayranı olduğum o muhteşem cümlelerin sahibi şimdi göz bebeklerimdeydi...ilk karşılaşmamızdan sonra küçük kampüsümüzde bir çok defa tekrarlandı bu sahne...