Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Zenginliğin arka bahçesi afrika

Zenginliğin arka bahçesi Afrika
Açlığın sefaletin baş kenti
Birkaç lokma ekmeğe
Muhtaç çocuklar
Ölüm sesizce oralarda
Zakkum gülleri gibi kokar
Yankılanmaz sesler
Sesizlikler ülkesi
Zenginliğin arka bahçesi Afrika
Açlığın sefaletin baş kenti

Baş kaldırı isyan
Ezik yüreklerde
Özgürlük ilkesi
Güneş bile kara doğar
Kara tenleri kadar
Kara tenli bebeklerin
Duyulur mu sesleri
Hesi aç hepsi susuz
Nedir bunun çaresi
Zenginliğin arka bahçesi Afrika
Açlığın sefaletin baş kenti

Ön bahçelerde güllük gülistan
Arka bahçelerde
Esaret acı isyan
Nerede özgürlük ilkesi
Hep sustu hep susturuldu
Gözyaşları acıların gülleri
Kokar zakkum gülleri
Ön bahçeler duyarsız
Ön bahçeler umarsız
Açar yüreklerde zakkum gülleri
Zenginliğin arka bahçesi Afrika
Açlığın sefaletin baş kenti
Bir lokma ekmeğe muhtaç çocuklar
Çaresizliğin acıların baş kenti

MAHMUDİYE DÜZKAYA





(

vahşeti çağrıtırıyor.


DÜNYADA BARIŞ SAVAŞLARIN BİTTİĞİ GÜN BAŞLAR

MAHMUDİYE DÜZKAYA



Oseya yasta

Bir anne yüreği yırtılmış,
Ta orta yerinden.
Haykırıyor matemi
Sesi kısılmış,
Kan akıyor ciğerinden..
İşte!
Yavrusu vurulmuş
Yerde yatıyor.
Annesi başında,
Yüreği yangın yeri
İçin için yanıyor..

Savaşın var mı geçerli neden?
Anaların sökülmüş
Yürekten sevilenleri.
İşte!
Boylu boyunca
Devrilmiş binbir emeği,
Kim avutur kim silecek
Yüreğinde kanlı matemi.

Binlerce yürek yandı bir anda,.
Silahlar kin kustu
Analar, gelinler, kızlar,
Hepside yasta.
Matemde gürcistan,
Baharlar yasta.
Özgürlük matemde
Osetya yasta.

Mahmudiye Düzkaya

Aşk mırra tadında

Evet, sana hala aşığım
Ne unutabildim
Ne de sökebildim
Dudağının tuzu kurudu
Hüzünlü bir tebessüm
Öptü sen diye usulca

Bak ruhum dokudu ilmek ilmek
Sevdamı
Sen yasla başını sevdama
Çek ruhumu yorgan diye
Yüreğin ayazda kalmasın


Bak ruhumun hüzünleri
Köz köz yanıyor
Gönül mangalında
Sen demle istersen aşkı
Çay demi tadında
Ve sür cezveleri
Gönül mangalına
Mırra tadında aşklara
Aşk gibi
Tek yudumda içilir
Aşk mırra tadında
Sakın ha unutma
Bir fincan kahvenin
Kırk yıl hatırı var
Ben gönül cezvemden
Aşklar sundum mırra tadında
Aşk mırra tadında

Mahmudiye Düzkaya

Aşıklar kenti

Deniz Oynak İstanbul Gibi.
Deniz Kıvrak İstanbul Gibi.
Deniz Özgür İstanbul Gibi.
İstanbul’a Yakışır Özgür Geceleri.

Yakamozlar Işıl Işıl,
Yıldızlarla Yarışır,
Mavi Atlastan Geceler,
İstanbul’a Yakışır.

Demir Attım İstanbul’a,
İstanbul Bana Aşık Ben İstanbul’a.

Martıların Kanat Sesi,
Özgür Gönlümün Nefesi,
İstanbul’a Karışıyor,
Aşıkların Ayak Sesi.

Mavi Atlastan Geceler
İstanbul da Geceler
İstanbul’un Geceleri
Abu Hayata Benzer

Demir Attım İstanbul’a,
İstanbul Bana Aşık Ben İstanbul’a.

Mahmudiye Düzkaya

Özgürlükler idam sehpasında

nefret ölüm tohumu
kan gülleri çiçek açıyor,
bencillik cellat olmuş,
ölüm saçıyor.
diktatörlük ilmek olmuş,
ucunda özgürlük sallanıyor,
nefret ölüm tohumu
kan gülleri ölüm saçıyor.

hani nerede özgür yürekler?
nerede demokrasi?
dünya giymiş yas entarisini,
kan!
öfke!
ölüm gülleri,
hepsi pusuda,
baykuşlar tünemiş
dünya ölüm uykusunda.

özgürlüğüme ilmek olmuş,
sözde demokrasi,
özde boş özde yoz,
özgürlüğüm idam sehpasında,
ucunda demokrasi salanıyor...

MAHMUDİYE DÜZKAYA

YÜZLEŞMEKTEN KORKARSAK
GERÇEKLER TOKAT GİBİ YÜZÜMÜZE ÇARPAR
MAHMUDİYE DÜZKAYA
VE BİR ŞİİRİM.

Yüzleşme

Sizin gözlerinizden bakmak istedim dünyaya.
Kahreden bir yalnızlık gördüm.
Yüreğiniz bezgin bedbaht.
Ruhunuzun hüznünü gördüm.
Neden böyle neden?
Hiç sordunuz mu kendinize?
Sorguladınız mı iç aleminizi?
Neden bakmadınız
Gerçekleri gösteren aynalara?
Neden yüzleşmediniz kendinizle?
Aynalar dost …
Dost aynalar …
Korktunuz mu gerçeklerle yüzleşmeye?

Mahmudiye Düzkaya

bende bir şiirimle katılayım.


Özgürlük

Dalgalan özgürlüğüm semalar senin
yıldızlar süslesin günü
güneş doğsun karanlığın kollarından
ışıl ışıl parlasın gün

yıldızlar göz kırpsın günde
kanatlansın gönlüm
semaların rengine boyansın günüm
tanla uyansın dünya
kucaklasın günü gün

özgürüm özgürlüğün kanadında
gönlümü bağladım bülbülün dudağına
günde gül açtım gülün dudağında
günde gün oldum
özgürüm özgür

Mahmudiye Düzkaya

ADİLE NAŞİT ÇOCUKLUĞUMUN EN TATLI HATIRSASI.
MASALLARI ÇAĞRIŞTIRIYOR BEN MASALLAR İLE BÜYÜDÜM
NE MUTLU BANA.