Kültür Sanat Edebiyat Şiir

  • düşle edebiyat dergisi30.12.2007 - 20:54

    KERPİÇ EVLER

    Serin bir sabahı,
    Yine hüzünle karşılıyorum.
    Bir kez daha,
    Düşlerimin tükendiği yerdeyim..
    Dolu dolu gözlerimle
    Uçsuz bucaksız denizlere dalıyorum.
    Tüm zamanları
    Düşle gerçek arasında bırakıp,
    Tortusuz renklerini presliyorum..

    Firari bir güvercin gibi ömrüm..
    Masum uykularım bile
    Tutsak edilmeye çalışıldı.
    Oysa geleceğime dair düşüncelerimde
    Aklımı kullanmak,
    Yaşamı sorgulamak,
    Doğru ile yanlış ayırmak vardı..

    Büyüğün küçüğü ezişini
    Düşünmek istemiyordum.
    Kurdun,kuzuyu acımasızca yiyişini..
    Ağlamaklı sesim,şimdi kısık ve boğuk..
    Konuştum,
    Kilitlendi ağzımdaki doğruluk..
    Sustum,
    Kırıldı zembereği yanlışlığın..
    Yüreğine düştüm
    Zıpkın yemiş,yaralı bir balığın..

    Kimseye göstermediler
    Körpe ellerimin nasırını.
    Çocukluğumda,
    Kerpiç evlerin damları bana parktı.
    Ateş ve barut kokuları
    O küçücük dünyamı yıktı..
    Külüstür bir çaydanlığın
    Demlenen çayında
    Gözyaşlarım buharlarla
    Yağmur oldu gökyüzünde..

    Köyümün en yüksek tepesinde
    Mendil sallarken güzel günlere,
    Sığmazdı yüreğim,
    Ne içime,ne de kerpiç evlere..