aşk, karşılıksız sevmektir. sevginin yoğunlaşmış şeklidir. sevgide fedakarlıktır. sevdiğin şeyle bütünleşerek, kendisini onda eritmektir, dolayısıyla sevgide dönüşüm(devrim) dür. Bu yönüyle başkalaşımdır Birey için bağımsızlıktan gönüllü bağımlılığa geçiştir. duygusal olarak da insanın duygular metaforuna yada girdabına kapılmasıdır. iyi midir? kötü müdür? Bilemem. izfidir.
insanın etkileşimde olduğu şeye karşı pozitif duygulanmasıdır. fiziksel çekim gücünün insanın duygularında yarattığı etkileşimdir. yada etkileşim sonucunda insanda oluşan hoşluk ve güzellik duygularının bileşikesidir.
özgürlük kelimesi, yazılı kaynaklarda ilkkez sümerlerce 'amar' olarak kulanılmıştır. Anlamı; 'anaya dönüştür', yani anatanrıçaya ve onun doğal düzeni olan neolitik düzene dönüşün özlemidir. doğallığa, doğa anaya dönmek onunla bütünleşmektir. antik yunan filozofu aristo ise özgürlüğü 'kendini gerçekleştirmek' olarak kullanmıştır. buda özgürlüğün en genel ve en güzel tanımıdır. çünkü kendini gerçekleştirmek her kese, nesneye, tarih ve zamana göre degişmektedir.bir şeyin ihtiyacına ve içinde bulunduğu koşullara göre degişebilmektedir. canlıların suya ve insanın sevgiye ihtiyaç duyması gibi.
aşk, karşılıksız sevmektir. sevginin yoğunlaşmış şeklidir. sevgide fedakarlıktır. sevdiğin şeyle bütünleşerek, kendisini onda eritmektir, dolayısıyla sevgide dönüşüm(devrim) dür. Bu yönüyle başkalaşımdır Birey için bağımsızlıktan gönüllü bağımlılığa geçiştir. duygusal olarak da insanın duygular metaforuna yada girdabına kapılmasıdır. iyi midir? kötü müdür? Bilemem. izfidir.
insanın etkileşimde olduğu şeye karşı pozitif duygulanmasıdır. fiziksel çekim gücünün insanın duygularında yarattığı etkileşimdir. yada etkileşim sonucunda insanda oluşan hoşluk ve güzellik duygularının bileşikesidir.
özgürlük kelimesi, yazılı kaynaklarda ilkkez sümerlerce 'amar' olarak kulanılmıştır. Anlamı; 'anaya dönüştür', yani anatanrıçaya ve onun doğal düzeni olan neolitik düzene dönüşün özlemidir. doğallığa, doğa anaya dönmek onunla bütünleşmektir. antik yunan filozofu aristo ise özgürlüğü 'kendini gerçekleştirmek' olarak kullanmıştır. buda özgürlüğün en genel ve en güzel tanımıdır. çünkü kendini gerçekleştirmek her kese, nesneye, tarih ve zamana göre degişmektedir.bir şeyin ihtiyacına ve içinde bulunduğu koşullara göre degişebilmektedir. canlıların suya ve insanın sevgiye ihtiyaç duyması gibi.