Kültür Sanat Edebiyat Şiir

ARDAHAN İLİ MERKEZ İLÇESİ OVAPINAR (BAĞDAT) KÖYÜ

Ovapınar Köyünün kuruluşu 1830’lara dayanmaktadır.

Ardahan'ın merkez köylerinden olup çevresinde Tepeler(Konk) Köyü ve Akyaka (Godusgara) Köyü ile Güzçimeni (Kirman) bulunmaktadır. Ardahan merkeze uzaklığı 9 km.dir.

Ovapınar Köyünün eski adı Bağdat'tır.
Köyümüz sınırlarında bulunan Tekçam, Tavşan tepe gezmeye değer yerlerdendir. Bu güzelliklerin yanı sıra günümüze yetişemeyen, belleklerede hala bir doğa harikası olarak kalan Kızılkaya’nın havasını solumak bir başka heyecandır. Ovapınar Köyü, Ardahan'ın diğer köylerinde olduğu gibi yıllarca Büyük şehirlere göç vermiştir.

Yöremiz insanı, göç ettiği yerlerde bile asla ayrı düşmemiş, birlikte olmanın, birlikte düşünmeninönemini hiçbir zaman unutmamıştır.


TEKÇAM BİR EFSANEDİR

Ovapınar köyü dağlarında bulunan ormanlık alan zamanla yok olur, bir tane çam ağacı kalır.Geceleriağacın etrafında mumların yandığını gören yöre halkı bu çam ağacının kutsal olduğuna inanır ve dilek dilemek için buraya gelir.Ancak bir gün çevredeki köylerden birinde yaşayan bir adam ağacı kesmeye karar verir.Ağacın yanına gelerek kesmeye başlar ve baltayı vurduğu yerden kan gelir.Ağacı kesmeye kararlı olan adam vazgeçmez ve ağacı keserek evine götürür.O günün akşamında bu bölgeyegörülmemiş derecede bir yağmur yağar ve adamın yaşadığı köyden bir sel geçer.Sel köyden sadece bu adamın evini ve ailesini götürürken, başka kimseye zarar vermez.
Bugün ağacın bulunduğu yerde TEKÇAM denilen bir çeşme akmakta ve yöre halkı yağmur yağmadığı zaman buraya gelerek yağmur duası etmektedir.

SÜLALELER

• Sivriler
• Ciyalar
• Asık Hüseyinler
• Vaklaliler
• Gosrolar
• Gınacalar
• Ayvazlar
• Kayalar
• Melkonlar
• Kenanlar
• Lippolar
• Köleler
• Ğırantlar
• Hurdalar
• Araslar
• Kasaplar
• Saltürkler


GEÇMİŞTEN BUGÜNE AŞIKLARIMIZ
• Aşık Hüseyin
• Teminder ağa
• Aşık Şükrü
• Aşık Nayım
• Aşık Kasım (Aynı zamanda pehlivan)
• Niyazi Dayı (Kıtlık Şiiri)
• Halim Yeşilyurt
•
GEÇMİŞTEN BUGÜNE USTALARIMIZ
• Muharrem Dayı: Nalbant Kırık çıkık
• Aziz BALKAYA: Baytar
• Zeko Usta: Furgun ustası ve marangoz
• Hasan Usta: Furgun ustası ve marangoz
• Abduraman usta: Furgun ustası ve marongoz
• Laçin emmi: Dişci (Malzemesi Kelpeten)
• Nazım Özdemir: Ortopedi

GEÇMİŞTEN BUGÜNE SAĞLIKÇILARIMIZ
• Nazım Özdemir: Ortopedi
• Aziz BALKAYA: Baytar
• Laçin emmi: Dişci (Malzemesi Kelpeten)
• Hünker sarıçam: Dişci (Aynı zaman da köyün ebesi)

GEÇMİŞTEN BUGÜNE SANATÇILARIMIZ
• Kör Hafız: Zurna ve ney üstadı
• Abduraman ÜNAL: Cumbuş üstadı,aynı zamanda zabit katipliği yapmıştır
• Dursun KIZILKAYA: Cümbüş üstadı

GEÇMİŞTEN BUGÜNE PEHLİVANLARIMIZ
• Abbas oğlu Kasım pehlivan
• Nazım Oğlu Feridun pehlivan
• Rikabi Oğlu Cevdet Pehlivan
• Kadim Oğlu Fazıl Pehlivan

FOLKLORUMUZ
• Temur Ağa
• Gacike
• Sarı Seyran
• Ardahanın Yollarında
• Ağır Bar
• Şeyh Şamil

GELENEKLERİMİZ
Kız Saraflama (Zarraflama) :

Evlilik çağına gelen erkek çocuğun ailesi, çocuklarına ve ailelerine uygun bir gelin bulma arayışına girerler. Gelin adayı genellikle, evlilik çağına gelen evladın beğendiği, ailenin uygun bulduğu veya yakın çevreden tanıdıkların tavsiye ettikleri bir kız olur. Uygun aday bulunduğunda erkek tarafından kadınlar bir bahane bularak kız evine gider, kızın kendi aileleri için münasip olup olmadığını araştırırlar. Bunun içinde çeşitli oyunlar denerler. Kızın gözlerinin sağlamlığını öğrenmek için iğneye iplik taktırırlar; uzaktan konuşmaya çalışarak kulaklarının iyi işitip işitmediğini, evin temizliğine bakarak kızın çalışkan olup olmadığını öğrenirler. yemeklerine bakarak maharetli olup olmadığını anlarlar.

Kız İsteme:
Uygun gelin adayı bulunduğunda kız tarafına haber gönderilerek kız istemeye gidilir. Erkek tarafı münasip bir dille ziyaretin amacını dile getirir. Bunun üzerine kız tarafı düşünmek için süre ister. Bu süre içerisinde yakınlarının düşüncelerini alır ve erkek tarafı hakkında gerekli araştırmaları yapar. Eğer yapılan araştırmalar müspet olursa erkek tarafına haber gönderilerek yeniden davet edilir.

Beh Takma:
Bu davet üzerine erkek tarafından kız istemeye giden kişiler, tekrar kız evine giderler. Erkek tarafı kız evine giderken yanlarında “beh” denilen ve manevi değeri olan eşyalardan oluşan bir hediye paketi götürür. Kız tarafı da aynı şekilde kendi “beh” ini hazırlar. Kız tarafı gerekli ikramları yapar ve sonunda karşılıklı olarak “beh”ler verilerek şerbet içilir.

Söz Kesme:
Söz kesme olayı genelde “beh takma” işinden 3-4 hafta sonra olur. Söz kesme işinde nişan tarihi, çeyiz miktarı başlık parası, şişlik ve diğer eşyalar konuşulur, düğüne ne kadar atlı getirileceği karara bağlanır. Bu iş her iki tarafın vekil ettiği kişilere tarafından karara bağlanır.

Nişan:
Erkek tarafı söz kesme sırasında belirlenen tarihte, kararlaştırılan nişan hediyelerini alarak kız evine gider.Nişan veya düğün için erkek tarafından kız tarafına gidenlere “atlı” denir. Bu isim, bu kişilerin kız evine atla gitmelerinden kaynaklanır. Nişan için erkek tarafı genellikle altın, bilezik, yüzük gibi ziynet eşyaları ile elbiselik ve ayakkabı gibi giyecekler götürür. Kız tarafı da kızın kendi el emeği olan çorap, atkı, kazak, başlık gibi eşyalardan misafirlere hediye eder. Ayrıca bu hediyelerden damat adayına da gönderilir. Nişan sırasında gelin misafirlere nişan şerbeti ikram eder, atlılar da karşılığında “şerbet parası” olarak bir miktar para verirler

Başlık-Şişlik:
Geleneksel düğünlerde erkek tarafından kız tarafına ödenen ‘başlık’ geleneği, günümüzde artık sürdürülmemektedir. Başlıkla birlikte erkek tarafı, düğün hazırlıkları için kız tarafına “etlik ve şişlik” olarak koyun,
sığır ve yemeklik eşyalar verir.


DÜĞÜN (TOY) :

Atlı Yığma: Düğün hazırlıkları tamamlanıp düğün günü geldiğinde davet edilen atlılar erkek evinde toplanırlar. Yaşlılar aşıkların bulunduğu odaya, gençler ise davul-zurnanın çalındığı yere götürülür. Atlılar düğün evinin uzağında karşılanır, atlı havası ile düğün evine getirilir, düğün evindeki eğlenceden sonra akşam vakti gelince de komşular tarafından gece yatısına götürülür. Hazırlıklar tamamlandıktan sonra kız evine doğru yola çıkılır. Kız evine yaklaşıldığında o yörenin delikanlılarınca gelenler karşılanır.

Kına Gecesi:
Kına gecesi, gelinin baba evinde geçireceği son gece olup, bu gecede gelinin eline kına yakılır. Kına yakılmadan önce gelen misafirlere çerez, şeker, helva gibi ikramlarda bulunulur. Sonra gelin; kına yakılacak odaya tabaklar içinde yanan mumlar taşıyan genç kızların eşliğinde gelir ve orta yerde bir sandalyeye oturtulur. Gelinin kınası başı bozulmamış (dul olmayan) bir kadın tarafından hazırlanır. Genç kızlar ve kadınlar ayrılık, hasret kokan mani ve türküler söylerler. Odadakiler mani ve türkülerini söylerken gelinin kınası yakılır ve yine başı bozulmamış bir kadın tarafından sarılarak bağlanır. Nikah töreni bittikten sonra çeyiz yayma işlemine geçilir. Çeyiz sandıkları ve bohçaları odanın orta yerine konulur. Erkek ve kız tarafının çeyizleri ayrı ayrı yazılarak değerleri belirlenir. Bu liste iki nüsha olarak hazırlanır. İmam, muhtar ve iki şahit tarafından imzalanarak biri erkek tarafına diğeri kız tarafına verilir.

Gelin Götürme:
Kız evinden oğlan evine hareket günü geldiğinde, sabah erkenden araçlar hazırlanır. Araç olarak kışın at kızakları(zanka) yazın ise atlı arabalar hazırlanır. Gelin evden çıkarken “ gelin ağlatma “ havaları çalınır. Kızın annesi hem ağlar hem de kızına öğütler verir. Kızın erkek kardeşi ise gelinin beline gümüş kemer bağlar. Kemeri bağlayana toy babası veya sağdıç tarafından bahşiş verilir. Gelinin yüzü al renkli ipek bir duvak ile örtülür ve gelin, iki yengesi tarafından itina ile getirilerek gelin arabasına bindirilir. Dualar ile yola çıkarılarak oğlan evine getirilir.

Gelin Karşılama:
Gelin alayı düğün evine geldiğinde gelinin ayağını basması için bir bakır kazan ters çevrilir ve üzerine tahta kaşık veya çay bardağı konulur. Gelin inerken buna basar ve kırmaya çalışır. Kıramaması uğursuzluk sayılır. Gelin iki yenge tarafından arabadan indirilirken damat ve sağdıç, daha önce hazırladıkları bozuk para ve çerezleri onların çevresine atarlar. Bu arada gelin inerken kaynana da gelinin önünde oynar. Gelin eve geldikten sonra çalgılar çalınır, oyunlar oynır. Gece damadın arkadaşları ve gelen atlılar sağdıcın evinde toplanır, güvey tıraşı yapılır. Bu eğlenceler gece yarısına kadar sürer.

Duvak Açma:
Ertesi gün kuşluk vaktinde duvak açma töreni yapılır. Gelin düğün yerinde ortada bir sandalyeye oturtulur. Başında duvağı bulunur. Çalgılar çalar, oğlan sağdıcı “beşaçılan”, “karabağ” ve “ hançerbarı” oyunlarından birini gelinin etrafında dönerek oynar. Bir yandan da elindeki hançer ile gelinin duvağını yavaş yavaş açar.



Gelinin Takdimi ve Yüz Görümlüğü:
Duvak açma töreni bitip herkes dağıldıktan sonra ev halkı toplanır. Kız yengesini temsilen bu işi yapacak kadınlardan biri orta yere gelir, elini havaya kaldırarak çalgıcıları susturur. Ya sözle ya da türkü makamı ile
şöyle der:
Gelin diyer yoktur atam
Koyunum yok koça katam.
Bu söz üzerine kayınpeder öne çıkarak:
Men kaynatan senin atan,
Gelin hoş geldin hoş geldin,
Yavrum hoş geldin hoş geldin,
Bize hoş geldin hoş geldin,
Dedikten sonra “Benim tarafımdan gelin kızıma on tane kuzulu koyun, nesilden nesile onun olsun” diyerek gelinin yüz görümlülüğünü verir.Bu olay sırayla kaynana, kayınbirader ve görümce için de yapılır.Yüz görümlülükleri verilerek yenge ve sağdıçlar da alınarak bar tutulur ve düğün sona erer…

YÖRESEL ŞİVEMİZ

Ağıl: Hayvanların dışarıda kapatıldığı yer
Ağartı: Yağ,peynir,süt,yoğurt gibi yiyeceklerin genel adı
Ahır: Hayvanların konulduğu yer
Ağbun: Hayvan gübresi
Alaf: Kışlık için hazırlanan haynan yemi
Atol: Patatese benzer fındık büyüklüğünde kök
Abursuz: Rezil
Agoz: Sabanın açtığı iz

Baga: Ahırda hayvanlara ot ve sman verilen tahta bölme
Beç: Biraz geri zekalı anlamında-safça
Basma: Hayvan pisliğinin bastırarak düzeltilmiş şekli
Berf: Kar

Dabak: Bir hayvan hastalığı
Davar: Koyun sürüsü
Düğmeç: Taze ekmek lokma lokma yapılarak üstüne yağ dökülerek yenilir
Doydoy: Güvercin
Dınaza: Alaya almak
Dillo: Ketenden örülmüş çuval

Ebele gel: Bu yana gel
Eğiş: Teknede hamur kazıyan kazıyacak
Ele deme: Öyle söyleme
Eringen: Tembel, üşenen

Fanti: İskambil kağıdı
Farş: Kötü rezil kadın
Ferik: Yavru yavukFırtık: SümükFışgı: Tezeğin ufalanmış hali
Furğun: Öküz arabası

Gagaç: Kurumuş otlara verilen ad
Gada: Dert, bela
Gakka: Çoçuk dilinde şeker
Galak: Tezek yığını
Ganfet: Akide şekeri
Gayğana: Sahanda yumurta
Gedek: Manda yavrusu
Gem: Döven
Gaşlenmek: Donmak, çok üşümek
Gımı: Atol denen bitkinin uzamış sapı
Gıdik: Keçi yavrusu
Goçik: Kaban
Golopi: Tahtadan yapılmış yoğurt kabı
Göze: Pınarın suyunun çıktığı yer
Gunçul: Uç
Guzuk: Kambur

Hacillenmek: Yaptığına pişman olmak
Harputlamak: Sıcak suyla soğuk suyu karıştırmak
Haro: Ambar içinde bir bölme
Haros: Ekilmemiş tarla
Hasıllama: Yoğurmak
Helek: Yorgun
Herk: Sürülmüş tarla
Herslenmek: Sinirlenmek
Herzal: Tekerleksiz el arabası
Hışt: Çivili köpek tasması
Hodak: Öküzün boyunduruğuna binen ve öküzü süren çoçuk
Hozan: Biçilmiş tarlanın bir diğer adı

İstikan: Çay bardağı
İstol: Sandalye
İşkirlenmek: Şüphelenmek
İşmar: İşaret etmek

Kanfet: Akide şekeri
Kaşka: Küçük araba
Kayış: Kemer
Kayğana: Sahanda yumurta
Kartopu: Patates
Kerme: Koyun pisliğinden yapılan tezek
Kert: Bayat
Kersen: Hamur Teknesi
Kırlent: Sekilere konulan yastık
Kıtmir: Küçük
Koraraba: Kağni
Koşat: Binalarda yük taşıyan kalın ağaç
Kotan: Pulluk
Köçmek: Kızların evlenmesi
Kurun: Ağaçtan oyularak yapılan su kabı
Kuşkana: Tencere
Kuzzik: Kambur
Külek: Ağzı geniş, altı dar su kabı
Küze: Su kabı Lazut: Mısır

Leçek: Beyaz renkli baş örtüsü
Lıbbız: Parasız
Lobya: FasülyeLoda: Büyük ot yığını

Mafiş: Küçük kare şeklinde kesilmiş yufkanın yağda kızartılması
Maşrapa: Kulplu bir çeşit su kabı
Mazi: İki tekerlek arasındaki mil
Meşe: Orman
Merek: Ot yada saman konulan yer
Mintan: Gömlek
Morbet: Çırak, yardım eden çoçuk
Mögkem: Sağlam
Mürgüllemek: Otururken hafiften uyumak
Mozik: Dananın büyüğü
Muçurlamak: Buruşturmak

Nahır: Sığır sürüsü
Neft: Gaz yağı
Napuzzar: Evin önünde yada arkasında kalan tarla
Nat: Tırpan sapı
Nöker: Hizmetkar

Pağaç: Yuvarlak ve kalın bir ekmek türü
Pağıllanmak: Kıskanmak
Palaz: BezPeg: Yıkıntı, virane olmuş ev
Peş: Arka
Peşgun: Ayakları kısa yer sofrası
Peşkir: El havlusu
Pisik: Kedi
Pingal: Tavuk yuvası
Portlak: Göz yapısı büyük olan
Poşa: Yiyecek toplayan
Pöçük: Kuyruk
Punğar: Pınar
Pulul: Ot demeti

Sahi: Gerçek
Sami: Boyunduruğa takılan demir yasa ağaç çubuk
Sambağı: Samileri bağlıyan ip
Sanaksal: Ahırların orta yerinde, hayvan pisliklerinin toplandığı çukurca yer
Sap: Başakların tutnduğu dal
Seki: Oturulan divan
Sinor: Tarla sınırı (hudut)
Sitil: Süt kabıŞaplak: Tokat

Şirat: Peynir yapılırken sütten oluşan su
Şor: Tuzlu
Şos: Asfalt yol

Tar: Tavukların üzerine dizildiği ince sırık
Tavşal: Kadınların baş örtüsünün kalını (şal)
Telis: Çuval
Terek: Raf
Teşt: Saç leğen
Tuman: Don
Tusmak: Sinmek
Tığ: Harman yerinde saman yığını

Uçuk: Yıkık
Umaç: Hamurdan yapılan civcivlere verilen yiyecek

Vedire: Kova, su kabı
Veran: Harabe

Yal: Köpek yiyeceği
Yanbegi: Yatay olan eğri
Yaşik: Ağaçtan yapılan kasa
Yaşmak: Baş örtüsü şekli
Yege: Eye
Yel: Osuruk
Yesir: EsirYığ: Topla
Yığın: Kalabalık
Yumri: Yuvarlak
Yüngül: Hafif
Yoz: Kısır vegenç mal
Yaslık: Sahur
Yegin: Çalışkan titiz

Zağar: Küçük kopek
Zanduk: Sandık
Zanka: At kızağı
Zırlama: Ağlama
Zırza: Asma kapı kilidi
Zukkum: Haram, zehir


YÖRESEL ATASÖZLERİMİZ

• Aç it fırın yıkar Aç it tekne devirir.
• Açıkta kalanı it yer, sahipsiz olanı kurt yer.
• Bir it nasıl olsa deriyi sürütür.
• Çok havlayan it ısırmaz.
• Isıran it Dişini göstermez.
• İt ite havlar yolcunun iş rastlar.
• Hızlı koşan atın boku seyrek düşer.
• Arpa verilmeyen,at kamçı Zoruyla yürümez.
• At yedi günde,it yediğinde belli olur.
• At sahibine göre kişner.
• At at oluncaya kadar sahibi mat olur.
• Beleş atın dişine bakılmaz.
• El atına binen meydanın ortasında iner.
• Ersiz avrat yularsız ata benzer.
• Fakir ata binince bey oldum sanır.
• Dana boku sıva tutmaz.
• Dere ıssız tilki bey.
• Ev danası öküz olmaz.
• Fakirin tavuğu tek tek yumurtlar.
• Kurdun adı çıkmış, tilki dünyayı yıkmış.
• Leyleğin ömrü laklakla geçer.
• Leylek tara, kız bara gelir.
• Sağılan ineğin buzağısı kesilmez.
• Sürü terse dönünce, öncü olan aksaktır.
• Baş nereye derse ayak oraya gider.
• Desinler ki Haco ’nun hançeri var.
• Biti kanlanan kendini bey sanıyor


YÖRESEL KARGIŞLARIMIZ

• Afat ola canına
• Ağzı kıllı
• Ağzın kapanaydı
• Adın bataydı
• Adın ellere miras kala
• Ah edip ah işitesin
• Ah edesin kan kusasın
• Allah uyuz verende tırnak vermeye
• Allah belanı versin
• Allah canını alsın
• Allah sana dert vere derman vermeye
• Al yeşil duvak takmayasın
• Ataşlara gelesin
• Ayaklarına kara su ine
• Andıran kala

• Başına benim kadar taş düşsün
• Boynun altında kala
• Boyun devrile
• Bohçan düğülü kala
• Bor bohça açasın

• Çor dege
• Canına ataşlar düşe
• Ciğerin ağzından döküle
• Çıra gibi yanasın

• Ekmek atlı sen yayan olasın
• Elin kırılsın

• Gidesin dönmeyesin
• Gerdanından vurulasın
• Gidişin ola da gelişin olmaya
• Gözün kor olsun
• Gözün önüne aksın
• Gözüne dizine dursun

• Hakkım sana haram olsun, kara katran olsun
• Hasretin gözünde kala
• Her tiken bir dağda kala, kurda kuşa yem ola
• Hevesin kursağında kala
• Huyun batsın
• Huyun ney ki suyun ne olsun

• İşiğin söne
• İki gözün avcuna aksın
• İki gözün önüne düşe
• İtin eniği
• İt ile alamete, kurt ile kıyamete kalasın

• Kudurada dağlara düşesin
• Kan kusasın
• Kara haberin gelsin
• Kara yola gidesin
• Kara yere giresin
• Kapılara gitmeyesin
• Kör ocak kalasın
• Kökün kuruya

• Ocağın söne, kapın tersine döne
• Oturduğun yerde gugga kalasın
• Omurgan çevrile belin devrile

• Ödün bokuna karışsın
• Ölüp kurtulmayasın, kalıp da sürünesin
• Ömründe gülmeyesin
• Ölmiyesin ommiyesin.götün yatakta, gözün bacada ola

• Sene afat değsin
• Seni parça tike olasın
• Seni çor tuta
• seni yormuyasın
• Seni kan kusasın
• Seni kara yere gelesin
• Seni ommiyecak
• Seni farşolasın
• Son görüşün ola
• Sufatın tökülsün

• Tuttuğun dal elinde kala
• Toprak başaan
• Toprak gözünü doyura

• Yaride kalasın

• Zehir girsin boğozuna
• Zukkum yiyesen
• Zukubet tutar inşallah


YÖRESEL TÜRKÜLERİMİZ

DİMME

Ardahan'ın yollarında
Güller açar bağlarında
Öyle bir yar sevmişim ki
Orıüç ondört çağlarında

Eyvah dimme dimme nazlı yar dimme
Ben özüm sarhoş sen şarap verme

Dimmeyi ben çayda gördüm
Elinden bir fayda gördüm
İki öptüm bir sevdim
Ondan vefayı da gördüm

Eyvah dimme dimme nazlı yar dimme
Ben özüm sarhoş sen şarap verme

Semavarı alıştırın
Maşa alıp karıştırın
Yarim benden küsüp gitmiş
Onu benle barıştırın

Eyvah dimme dimme nazlı yar dimme
Ben özüm sarhoş sen şarap verme

Semavarı al eyledim
Şekeri bal eyledim
O yar gelecek diye
Koçu kurban eyledim

Eyvah dimme dimme nazlı yar dimme
Ben özüm sarhoş sen şarap verme


GÖLELİ GELİN

Hele sen Göle'nin neyini gördün
Altmış kız gelinin boyunu gördün
Sürüden ayrılan koyunu gördün
Göle'li gelin, elleri kınalı gelin
Göle'li gelin edalı gelin

Kaşları gözleri sürmeli gelin
On parmağın onu birden kınalı gelin

Göle'nin dağları, bağlı meşeli
İçlerinde biter, gül menevşe
Yardan ayrılması çetin bişedir.
Göle'li gelin edalı gelin

Kaşlari gözleri sürmeli gelin
On parmağın onu birden kınalı gelin

İçlerine girsem ne derler
Sevmedikleriyle alay ederler,
Göle'li gelin edalı gelin
Kaşları gözleri sürmeli gelin

Göle'nin dağlan, kardan geçilmez
Soğuktur suları bir tas içilmez
Göle'li gelin edalı gelin
On parmağı birden kınalı gelin.


ARDAHAN SENİ

Nasıl Metedeyim Ardahan seni
Kalem ile seni yazmak isterim
Bahar ile açar çayır çimeni
Çayırın çimenin gezmek isterim

Bir yanın bağ bahçe bir yanın meşe
Bir yanın seherle dönmüş güneşe
Bir yanın laledir biri menekşe
Senin resimi ben çizmek isterim

San derler Arda Han'ın diyarı
Senisin umudumun gölgesi varı
Çimende çiçekte oynaşır arı
Arda balını ben süzmek isterim

Kız gelinin yayların yaylıyor
Sürülerin çayır çimen boyluyor
Sana gelen senle gönül eğliyor
Akıp giden Kür de yüzmek isterim

Halayda davulcu ay şabaş diyor
Turnalar sesiyle gönül eyliyor
Nuri bu sözleri böyle söylüyor
Ardahan'a türkü düzmek isterim



DÜĞMELİ

Ardahan'ın düzüne
Oy dügmeli yar dügmeli
Oturmuş koyun sağar
Terlemiş sineleri
Oy dügmeli yar dügmeli tey tey

Ardahan'ın düzüne
Düşmüşüm yarin derdine
Kaç gündür görmemişim
Yarim kaldır yüzünü
Yandım sevdalarına
Gece uykumdan etti
Oy düğmeli yar düğmeli tey tey

Gökte uçan teyyare
Selam söyle o yare
Kaç gündür görmemişim
Yüreğim pare pare

O yar yelek yaptırmış
Sevmiyorum dügmeleri
Ben olsan dügmeleri
Fistanın topla gel
Oy dügmeli yar dügmeli



HOŞ BİLEZİK

Hoş bilezik hoş bilezik kolları nazik
Ben yarimden ayrılmışam vay bana yazık
Dağlarda maralsın çöllerde ceylan
Olmuşam nahcivan boyuna hayran
Salın da bana gel ben sana kurban

Hoş bilezik hoş bilezik kolları nazik
Ben yarimden ayrılmışam vay bana yazık
Mencüş küpe takmış iki kulağa
İnci dişler yakışıyor dudağa
Beni hasret koyma elma yanağa

Hoş bilezik hoş bilezik kolları nazik
Ben yarimden ayrılmışam vay bana yazık
Güzeller güzeli güllerin hası
Senin ol sevdanın şahan kalası
Bağların çiçeği dağın lalası

Hoş bilezik hoş bilezik kolları nazik
Ben yarimden ayrılmışam vay bana yazık



BU GELEN NAHIR MIDIR

Bu gelen nahır mıdır,
Ay maral maral maral
Saralan tahıl mıdır,
Kız mısın gelin maral

Dediler yarin gelir,
Ay maral maral maral
Menzili yakın mıdır,
kız mısın gelin maral

Bu dağda maral gezer,
Ay maral maral maral
Telini tarar gezer,
kız mısın gelin maral

Dağ bizim maral bizim,
Ay maral maral maral
Avcı burda ne gezer,
kız mısın gelin maral



ÇAYDA ÇINAR AĞACI (TELLO)

Çayda çınar ağacı tello
Çift gezer iki bacı tello
Büyüğü hele mele tello
Küçüğü can ilacı tello

Hop tello can tello can tello
Yaktın beni suna can tello

Suda balık yan gider tello
Açma yaram kan gider tello
Buna tabib neylesin tello
Ecel gelmiş can gider tello

Hop tello can tello can tello
Yaktın beni suna can tello

Arpa çayın kenarı tello
Aktı söndü feneri tello
Ben bu derdi çekemem tello
Bölüşek yari yari tello

Hop tello can tello can tello
Yaktın beni suna can tello



TOYUĞUM

Benim toyuğum ağıdı balam
Derisi dolu yağıdı balam
Dün bu zaman sağıdı balam
Seni yanaşın toyuğu tutan

Oğlanasan toyuğu çalan
Benim toyuğum çil çildi
Kanatları tel tel idi.
Toyuğ değil bir fil idi.

Seni yanaşın toyuğu tutan.
Oğlanasan toyuğu çalan.

Zübeyde hala çıhdı dama
Bir sağa bahdı bir de sola
Toyuğu tuttu attı dama
Adlanasan toyuğu tutan.
Oğlanasan toyuğu çalan.


YAYLALAR

Yaylanın yolundayım
Furgunun boynundayım
Anam beni sorarsan
Kızların yanındayım

Oy yaylalar yaylalar çimen bağladınız mı
Ben askere giderken kızlar ağladınız mı

Yayla yaylaya bakar
Yayla suyun yan akar
Güzel gızlar dururken
Çirkinlere kim bakar

Oy yaylalar yaylalar çimen bağladınız mı
Ben askere giderken kızlar ağladınız mı

Yaylanın yolu daşdur
Yarimin gözü yaşdur
Beni yiyip bitiren
Bir ela göz gaşdur

Oy yaylalar yaylalar çimen bağladınız mı
Ben askere giderken kızlar ağladınız

Anaların bugünkü evlatlarına vereceği terbiye eski devirlerdeki gibi basit değildir. Bugünün anaları için gerekli vasıfları taşıyan evlat yetiştirmek, evlatlarını bugünkü hayat için faal bir uzuv haline koymak pek çok yüksek vasıflar taşımalarına bağlıdır. Onun için kadınlarımız, hattâ erkeklerimizden çok aydın, daha çok feyizli, daha fazla bilgili olmaya mecburdurlar; eğer hakikaten milletin anası olmak istiyorlarsa.

Şanssızlığa katlanabiliriz, çünkü dışarıdan gelir ve tümüyle rastlantısaldır. Oysa yaşamda bizi asıl yaralayan, yaptığımız hatalara hayıflanmaktır. Oscar Wilde

geldim
gördüm
yendim

anlatılması imkansız kimsenin en ufak bir sırrını bile meydana çıkaramadığı ŞEHİR..fethi zor fatihi tek olan kutsal bir yer...

Çözülmesi imkansız HAYAT...