Kültür Sanat Edebiyat Şiir

  • Elif24.06.2007 - 11:36

    Bak gördün mü şaştı cihan sen bana küstün küseli
    Şevki kırıldı denizlerin dalgalanmayı bıraktı.
    Güneş mesaisine artık geç kalıyor
    Sabah bir türlü olmuyor elif….
    Mevsimler duracağı yeri bilmiyor
    Yaz günü saçlarıma karlar yağıyor, aklım başımdan gidiyor

    Alıp götürdüler beni bu sayıklayan halimle…
    Deliler hastanesinden girince içeriye
    Herkes garip garip baktı yüzüme
    Sorular sordular, aralarında konuştular,
    Devan bir yudum ELİF deyip, bana dönerek başlarını salladılar.
    Adını duyunca sıçradım yerimden, gözlerim fırladı yuvalarından.
    Hani nerde o dedim? Haykırdım…
    Bıraktığın yerdedir dediler.
    Ama ben daha onu bulamadım ki dedim
    Hepsi bana güldü, o zaman nasıl bu kadar sevdin dediler.
    Korkarak konuştum inanmazsınız dedim.
    Olsun sen yine anlat dediler…

    Uzaktaydı elleri, yağmura dokunup hissederdim onu
    Uzaktaydı gözleri, ay ışığına bakıp görürdüm sanki
    Uzaktaydı yüreği, gözlerimi kapatıp pıt pıt dinlerdim benim için atan o kalbi.

    Oğlum bu devirde böyle büyük aşk olurmu? Delimisin sen dediler.
    Zaten kimsenin aklının yetemeyeceği kadar sevdiğim için
    Beni buraya getirdiler, bana bu elbiseleri giydirdiler doktor bey dedim

    Nerde yaşıyor kimin nesi bu elif dediler
    Boynum bükük kaldı
    Seni arıyormu konuşuyormu dediler.
    Gözümden bir damla yaş aktı.
    Yoksa seni sevmiyormu bu kız dediler.
    Yüreğime bir ok saplandı.

    Dön gel al beni bu gönlüme sır erdiremeyen delilerin elinden elifim
    Bende mecal vallahi kalmadı 28 ağustos 2006