Kültür Sanat Edebiyat Şiir

mutsuzluk kaynağı

ben eskiden öyle bir koltuk olduğuna inanırdım. peyami bence vasat bir romancı.

bu video'yu seyrettikten sonra vicdanınıza dönün ve öyle değerlendirin. beni sarstı:((((

http://www.pukmedia.com/video/anfal.html

hey gidi karadeniz... çalışması onun idiyse, tam hatırlamıyorum çünkü: iyiydi.

derinlik sarhoşu muydu. jean reno nun filmi. mavi deniz. iki dalış tutkunu. mükemmel görüntüler ve elbette hırs'a yenik düşmek. reno çok sevdiği diplerde ölüme gidiyordu.

antidepresan. onunla ilgili bir de film vardı. bir depresifin hayat öyküsüydü. ben hiç kullanmadım psikolojik ilaç çok şükür. tavsiye de etmem, sonuçta beyindeki mükemmel reaksiyonları uyuşturuyor. insan kendi beyniyle mücadele etmelidir ve modern toplumda ne kadar sağlam kalındığını tanımlayabilmedir. kendi sancısını tanımlayan, sancısına da hükmedebilir.

tanımlanan olduğumuz müddetçe prozac varolacaktır.

iyinin ve kötünün ötesinde bir film olması hasebiyle acayip keyiflidir. tarantino amca'mız kamera'ya hükmetmesini ve elbette ki hareketin içindeki varoluş sorgusunu görebiliriz. ama tarantino'da hostel hariç, kötü yoktur. herkes kötüdür ve bütün kötülerde bir iyi mevcuttur. bu nedenledir ki, şiddetin çekiciliğini gözler önüne sererken bile, bütün kahramanlarını severiz.

kayda değer.

erken romantiklerden hölderlin gelir aklıma hep. sıkı şairdir.

kadın için önemli bir yaşamsal kaynaktır saç. onunla var eder kendini. kesince hayat da kesilir.
bana bir yas'ı çağrıştırıyor.

d harfi

daralmak: bu hepimizin sıkça zikrettiği bir kelimedir.