ölüm bir hayatın sonlanıp yeni bir başlangıç yaptıgı bir dönemdir. keşke herşey ölüm kadar güzel olsaydı ve bu konuda aklıma gelen ölüm denilince 'ölüm güzel olmasaydı, hiç ölürmüydü peygamber' sözüdür. bazen insanlar ölümü bir kurtuluş olarak görürler bazende yaşamak için ölmekten korkarlar. Bu durumlar beni gerçekten çok üzüyor. Dediğim gibi ölüm bana göre bir hayatın yani yaşadığımız içinde bulunduğumuz dünya hayatının bitip gerçek olan herkesin gözünü açtığı, ancak bir daha elimize geçmeyecek olan ikinci bir şansımızın dahi olmayacagı ahiret hayatımızı başlatan yeni bir dönemdir. Hiç bir zaman ölüm hakkında olumsuz bir düşüncem olmadı. Ben daima ölümü sevmişimdir. Bazen derim ki kendi kendime keşke bir an önce ölüm gelsede bana bu dünya ortamından kurtulsam derim ama düşünürüm ve bu fikriminde yanlış oldugunu benimserim. Bilirim ki ölünce de insan kurtulmuyor yada kaçış yapamıyor. Biz insanlar öyle bir yapıya sahibiz ki hiçbirşeyi görmüyoruz. Gerçeklerden kaçıyoruz. Günümüz insanlarında ben şunu görüyorum: 'o kadar yaşlı insan varken neden gençler ölüyor, neden ölüm gençleri buluyor' bu tür sözler ben bunlara çok kızıyorum 'ne hasta bekler sabahı ne de taze ölüyü mezar' şair nede güzel demiş; bir insan kendi ölümünü gözlerinin öüne şöyle bir getirsin farzetsin hayat bitmiş herkes başında kimi aglıyor kimi feryad figan ediyor, sıcak bir su ve yıkacak olan eller öpülesi eller musalla taşında yatan cansız beden farzedin ki kendinize ait o anki duygularınız ne olur belki biraz içiniz burkulur bir korku bir ürperti ve aklınıza eminim ki ilk gelen o an ölmek istemiyorum devam edeyim, bir bez parçası kefen sarılıp topragın altına gömecekler bütün sevdikleriniz yanınızda hatta nefret ettikleriniz bunları düşündükçe ölmek istemiyorum diyeceksiniz anlatmak istediğim sizi ölüm degil vicdanınız rahat bırakmaz o an çünkü boş yaşıyoruz hazırlıgımız bir bir azığımız yok çünkü verecek olan hesabımız var ama hesabın karşılıgı yok borçluyuz biz o an bundan korkarız arkadaşlar daha fazla yazmak istemiyorum benim ölümle ilgili o kadar çok düşüncem varki onalrı buraya yazman benim için bilmiyorum ne kadar zamanımı alır. Sizlere söyleyecegim benim şöyle rahat bir yere gidin ve kendi kendinizle başbaşa kalın ve öldügünüzü düşünün bakalım neler düşüneceksiniz.... ana rahminden geldik pazara bir kefen aldık döndük mezara
ölüm bir hayatın sonlanıp yeni bir başlangıç yaptıgı bir dönemdir.
keşke herşey ölüm kadar güzel olsaydı ve bu konuda aklıma gelen ölüm denilince 'ölüm güzel olmasaydı, hiç ölürmüydü peygamber' sözüdür.
bazen insanlar ölümü bir kurtuluş olarak görürler bazende yaşamak için ölmekten korkarlar. Bu durumlar beni gerçekten çok üzüyor. Dediğim gibi ölüm bana göre bir hayatın yani yaşadığımız içinde bulunduğumuz dünya hayatının bitip gerçek olan herkesin gözünü açtığı, ancak bir daha elimize geçmeyecek olan ikinci bir şansımızın dahi olmayacagı ahiret hayatımızı başlatan yeni bir dönemdir. Hiç bir zaman ölüm hakkında olumsuz bir düşüncem olmadı. Ben daima ölümü sevmişimdir. Bazen derim ki kendi kendime keşke bir an önce ölüm gelsede bana bu dünya ortamından kurtulsam derim ama düşünürüm ve bu fikriminde yanlış oldugunu benimserim. Bilirim ki ölünce de insan kurtulmuyor yada kaçış yapamıyor. Biz insanlar öyle bir yapıya sahibiz ki hiçbirşeyi görmüyoruz. Gerçeklerden kaçıyoruz. Günümüz insanlarında ben şunu görüyorum: 'o kadar yaşlı insan varken neden gençler ölüyor, neden ölüm gençleri buluyor' bu tür sözler ben bunlara çok kızıyorum 'ne hasta bekler sabahı ne de taze ölüyü mezar' şair nede güzel demiş; bir insan kendi ölümünü gözlerinin öüne şöyle bir getirsin farzetsin hayat bitmiş herkes başında kimi aglıyor kimi feryad figan ediyor, sıcak bir su ve yıkacak olan eller öpülesi eller musalla taşında yatan cansız beden farzedin ki kendinize ait o anki duygularınız ne olur belki biraz içiniz burkulur bir korku bir ürperti ve aklınıza eminim ki ilk gelen o an ölmek istemiyorum devam edeyim, bir bez parçası kefen sarılıp topragın altına gömecekler bütün sevdikleriniz yanınızda hatta nefret ettikleriniz bunları düşündükçe ölmek istemiyorum diyeceksiniz anlatmak istediğim sizi ölüm degil vicdanınız rahat bırakmaz o an çünkü boş yaşıyoruz hazırlıgımız bir bir azığımız yok çünkü verecek olan hesabımız var ama hesabın karşılıgı yok borçluyuz biz o an bundan korkarız arkadaşlar daha fazla yazmak istemiyorum benim ölümle ilgili o kadar çok düşüncem varki onalrı buraya yazman benim için bilmiyorum ne kadar zamanımı alır. Sizlere söyleyecegim benim şöyle rahat bir yere gidin ve kendi kendinizle başbaşa kalın ve öldügünüzü düşünün bakalım neler düşüneceksiniz....
ana rahminden geldik pazara
bir kefen aldık döndük mezara