Kültür Sanat Edebiyat Şiir

hergün aşındırırken sabahları femurlarıma tekme yemiş gibi hissedip sinir oluyorum..

iran lı bi şair diyo ki: aşka uçarsan kanadın yanar..bu söze cevaben hz. mevlana dioki: aşka uçmazsan kanat neye yarar

mecburiyet...

adı gibi karanlık isli dumanlı bi şehir hersefer ben nerden düştüm buraya dedirten şehir...doyduğun yer hiç de memleketin olmuyormuş efendim...angara gibisi yokmuş bozkır bebelerine...bunca yeşil bunca yağmur bozarmış bizi....

aştide ilk iş simit yicem...yok buralarda kara simit...k leri g yapan memleketimi özledim..

özlemek zorunda bırakılmak...iki ev arasında bölünmüşlük...ne tamamen eskiye aitlik..ne de yeniye herşeyiyle eyvallah..bozkırın kara kışını ayazını yakıcı sıcağını yağmurdan sonraki rezilliğini bile özlemek..halen devlet kayıtlarindaki ikametgahını değiştirmemek için gereksiz direnç..

yeşile mahkum etmek doğma büyüme bozkır bebesi olana yapılan en büyük haksızlık belki de.

oynarken geçen diyalog
A: ee nasıl oynanıyor ben bilmiyorum.
S: bla bla bla..yani tabu olan kelimeleri kullanmadan anlatacaksın
A: anladım mesela öküzü anlatırken trene bakan diyebilirim
L: kızım treni kullanmak yok orda
A: tamam ben de o zaman senin hergün baktığın diye anlatırım
L: bana bak sen bana öküz mü dion saol yani...almayım kızım ayağımın altına
A:yok canım hergün kullandığın taşıt ya ondan şeyttim ben
S:taşıt da yasaklı
A:bak işte senden başka anlatım yolu yok...
L: hönk senin anlayışına...anlatımına...

türlü hakaretlerle sürer gider oyun... :) hep yeniyoruz diye yapıyorlar bunu bize..bi nevi psikolojik savaş :)


dışarda oynayacaksanız ankara seyir cafe idealdir...kimse bağrış çığrışlarınıza kızmaz....hoplayıp zıplamalarınızda kafasını çevirip de bakmaz... :)) gerçi artk ankara da masal oldu

kapıyı hergün anahtarla açmak..zil sesi neydi nasıldı unutmak..

nefretini kazandım fahişelerin, lanet ediyor bana bakireler de...ismet özel

bi can bi canı sevse alemi sancı tutarmış