Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Çocukluğumun en güzel çizgi filmlerinden biriydi. Arkadaşlarla izlerdik hep. Birden beni o günlere götürüverdi. Ne kadar şanslı, ne kadar mutlu bir çocukluğumuzun olduğunu düşündürdü. Arkadaşlarla çizgi filmlerimizi izler sonrada dışarıya oynamaya çıkardık. Saatlerce kavgasız, gürültüsüz oynardık oyunlarımızı. Şimdiki çocuklara bakıyorumda, bilgisayar başından kalkmıyorlar, kaldıramıyorsunuz. Belki bizlerden çok çok daha fazla şanslılar, daha güzel imkanlarda yetişiyorlar, daha güzel eğitim alıyorlar ama iki üç arkadaş bir araya gelip oyun oynamayı beceremiyorlar. Paylaşmayı bilmiyorlar. Öğretemiyoruz.

bilmem...

Allah bana ne annemin ne de babamın öldüğünü göstermez inşallah. Onlardan önce ölmek isterim. Dayanamam gibi geliyor...

Gassal ölüyü yıkama işini yapan kişiye mi deniyor şimdi? . Hiç duymamıştım.

Kağnı....

Çıta benim ilk köpeğimin ismiydi. Dayım getirmişti, komşular şikayet ediyor eğer isterseniz siz bakın diye. Bizde köyde oturduğumuz için hemen kabul etmiştik. İlk birkaç gün yanına yaklaştırmamıştı bizleri. Ama sonra onunla çok iyi arkadaş olduk. Gittiğim her yere peşimden geliyordu. Öyleki, her sabah okula gitmek için, bineceğim okul servisinin durağına kadar beni götürür, akşam oluncada dönüş saatinde beni aynı durakta bekler beraber eve giderdik.(Tabi burada amma atıyor diyebilirsiniz, olsun) Yaklaşık beş senemiz beraber geçti. Sonra birgün hastalandı arkadaşım. Baktırmadığımız veteriner kalmadı ama o da bir canlıydı ve her canlı gibi oda ölümü tattı. Günlerce ağladım...Şu anda bile burnumun direği sızlıyor...

Mutlaka kutlarım...

Nerde çokluk, orda......

Olmayan uzaylı yaratıklarla kafayı sıyırmış, Amerikan Havacılık ve Uzay Dairesi yok yok uçan dairesi...

Herşeyim var Allah'a şükür, tek ihtiyacım sensin....