Kültür Sanat Edebiyat Şiir

MEFİSTO: Ey yüce Allah’ım! Beni meleklerin kadar sevmediğini biliyorum. Onlar gibi seni övecek dilden mahrumum. Fezadaki bütün mahluklar benimle alay etseler de, vazifeme devam edeceğim. İnsanları azap içinde inlerken görmek kadar bana zevk veren bir şey yoktur. Dünyanın küçük tanrısı hep aynı halde ve ilk günkü gibi bahşettiğin o küçücük ışığa güveniyor. Akıl adını verdiği bu ışığı hayvanlardan daha hayvan olma yolunda kullanıyor. Affınıza sığınarak, ben onu otlar arasında dolaşan, oraya buraya sıçrayarak şarkı söyleyen şu uzun bacaklı ağustos böceğine benzetiyorum. Hep otların arasında dolaşsa yine iyi; ama her pisliğe burnunu sokmaktan çekinmiyor.

ALLAH: Bana söyleyecek daha iyi sözlerin yok mu? Sen hep yeryüzünde kötü şeyleri mi görürsün?

MEFİSTO: Hayır, Allah’ım! Yeryüzünde sefalet, alçaklık, nefret, intikam, zulüm devam ettikçe; insanlar pençemden kurtulamazlar.

ALLAH: Ben onları imtihan ediyorum.

MEFİSTO: Onlar da hep kaybedecekler.

ALLAH: Faust’u tanıyor musun?

MEFİSTO: Şu doktoru mu?

ALLAH: Benim kulumu..

MEFİSTO: O deliyi kim tanımaz? yeyip içmesi bile öbürlerinden farklı. Dört duvar arasına kapanmış size hizmet ettiğini sanıyor. Deliliğinin yarı yarıya kendisi de farkında. Elde ettiği ilimler onu tatmin etmiyor. Ruhlar alemine vakıf olmak istiyor. Okudukça cehaletinin farkına varıyor.

ALLAH: Cehaletinin farkına varması onu bana daha çok yaklaştırıyor. Şimdi aklı karmakarışık da olsa, yakında aydınlığa kavuşacak. Bir fidan tomurcuktan çatlatılırsa, bahçıvan onun meyva vereceğini pekâlâ bilir.

MEFİSTO: Demek ona güveniyorsunuz. Eğer izin verirseniz, kendi usullerimle bu adamı nasıl yolundan saptırdığımı göreceksiniz.

ALLAH: O yeryüzünde yaşadıkça bundan menedilmeyeceksin. İnsan, hayat imtihanında seninle sık sık karşılaşacak, fakat bana iman ettiği müddetçe sırtı yere gelmeyecektir. Ne zaman samimiyetle benden imdat ister, bana sığınır, af dilerse; senin şerrinden onu korurum. Haydi git, ne yapacaksan yap bakalım!

MEFİSTO: İzin verdiğiniz için teşekkür ederim. Kedi fareyi kovalamaktan ne kadar zevk alırsa, ben de imanlı âlimlerle uğraşmaktan öyle zevk alırım. Onları deliğinden çıkarmak için her türlü hileyi kullanmaktan asla çekinmem. Şeytan yüzümü hiç mi hiç göstermem. Daima sağdan yanaşır; en güzel, en masum maskelerimi takınırım. Gururlarını okşar, havalara uçururum. Dünyanın güzel zevklerinden tattırır, ahiretten soğuturum.

ALLAH: Yetişir artık! Ben seni senden daha iyi tanırım. Git yapacağını yap. Eğer saptırabilirsen bu ruhu kendinle birlikte cehenneme sürükle. Fakat imanlı bir insanın, günahları içine batmış olsa da, tövbesini kabul ettiğimi unutma.

MEFİSTO: Tamam öyle olsun. Onu yolundan saptırmak ve cehenneme sürüklemek için elimden geleni yapacağım. Eğer, maksadıma nail olursam, o zaman gururla göğsümü kabartmama izin veriniz. Ona, her türlüğü pisliği bal şerbeti diye içirmessem bana da şeytan demesinler. Şeytan huzurdan çıkar ve sinsi sinsi sırıtır.

ÜÇ BÜYÜK MELEK (Koro halinde) : Ey Allah’ın kulları! Rabbinizden asla ümidinizi kesmeyiniz. O, size annelerinizen daha şefkatlidir. Belâları ve şeytanları size zulmetmek için değil, makamınızı yükseltmek için yaratmıştır.

(Gökyüzü kapanır; melekler dağılır.)

MEFİSTO (Yalnız başına mırıldanır) : Azarlamak için de olsa, Allah’ın beni muhatap alması ne zevk verici bir şey!

Satanistler allahın varlığını inkar etmez asla.allahın var olduklarını bilirler..sadece inandıkları ve taptıkları sahıs farklıdır.o kişi MEPHİSTOdur..