Kültür Sanat Edebiyat Şiir

'Sözlerimin sonunu duymadığın zaman,
cümlelerimin sonunu duymadığın zaman,
değiştiriyorum son cümlemi,
değiştiriyorum sonumu...' Hakan GÜNDAY

Ne pembe hayalleri yazmış kitabında,ne de örnek alınacak kişileri.Mantıkla boğuşmuş,hepimize ters gelen şeyi mantığa bürümüş.Kabul etsek de yapamayacaklarımızı.

Hep çelişkiye düşürür insanı,sanki kusursuz zekasıyla bizimle oyun oynar;

Kitabında geçen;

'Her şeyi kendim keşfedebiliyordum.Kimsenin yol göstermesine ve hayal gücüne ihtiyacım yoktu.Romanları,edebiyattaki bütün eserleri dolandırıcılık sektörünün bir parçası olarak görmeye başlamıştım.Fikir satmak,herkesin oturup düşündüğü takdirde erişebileceği kavramları şekillendirip,ambalajlayıp pazarlamak,herhangi bir sahtekarlıktan farksızdı benim için.Dolayısıyla matbaadan çıkan kayda değer tek ürünün ansiklopedi olduğuna inandım.İhtiyacım olan salt bilgiydi.Ve o bilgiyi aldıktan sonra ne yapacağım sadece beni ilgilendirirdi.'

paragrafıyla insanı kitabı elinden bıraktıracak kadar düşündüren lakin kitabı bırakılamayacak kadar içine çektirici yapan,belki de ilk defa düşüncesine hayran olduğum bir yazar.