Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Bağdat, Türk edebiyatında kemikleşmiş bir kelime-i güzide.
Bağdat Harap: karnım aç.
Bir de Sümbülzade Vehbi Efendinin o sözü:
'Belki ma'mur ider vali-i Bagdat bizi;
Dest-i ihsanı ile ba'de harab-ül Basra! '

Ateizm, bazı insanların, yaratıcının olmadığı şeklinde gelişen inançsızlık inancıdır. Oysa insan bir sineğin kanadını bile yapmaktan acizdir. Bir iğne bile ustasız olamaz. İnsanlık sorumluluğundan kaçış, insana yakışmayan bir haslet olsa gerekir. Sahip olduğumuz bütün nimetlerin bize bahşedildiği, karşılığında da bizden sadece teşekkür etmemiz gerektiği gerçektir.
Farzedelim ki, bir mağazadan alışveriş yaptınız.Karşılığı olan parayı vermeyip de, 'o mağaza sahibi zaten zengin. Benim parama ihtiyacı yok ki' derseniz, bu borç ödemeden kaçmak değil midir? Allah'ın namaza ihtiyacı yoktur. Bilakis bizim ihtiyacımız vardır. Çünkü verilen nimetlere karşı borcumuzdur. Ateistin kaçacak yeri yok. Dönüş ancak O'nadır. Zira insanlar, yaşadıklarından, yaptıklarından ve yapması gerekirken yapmadıklarından tek tek sorguya çekileceklerdir. Ebedi hayatı kazanmak için, Allah'ın buyrukları doğrultusunda hareket etmek, çok onurlu, karlı ve şerefli bir uğraştır.