Kültür Sanat Edebiyat Şiir

LEMAN SAM – BANA ESMEYİ ANLAT

Pencerenin perdesini havalandıran rüzgâr
Denizleri köpük köpük dalgalandıran rüzgâr
Gir içeri usul usul
Beni bu dertten kurtar

Yabancısın buralara nerelerden geliyorsun
Otur dinlen baş ucuma belli ki çok yorulmuşsun
Bana esmeyi anlat bana sevmeyi anlat
Bana esmeyi anlat esip geçmeyi anlat

Anlat ki çözülsün dilim
Ben rüzgârım demeliyim
Rüzgârlığı anlat bana
Senin gibi esmeliyim

Bana esmeyi anlat bana sevmeyi anlat
Bana esmeyi anlat esip geçmeyi anlat

SEZEN AKSU – HADİ BAKALIM

Yerimiz mi dar yoksa yenimiz mi dar
Ne var?
Uçurmuş herkes o da kim oluyor
Sen kimsin kim bunlar
En büyük kim?

Hadi bakalım kolay gelsin
Bir acayip zor yarış
Bana ne aman ben anlamam
Pek hesaplı ince iş


Sen seni bil, sen seni
Sen sıkı tut çeneni
Eline diline hâkim ol
Sonra öcüler yer seni

Sen seni bil, sen seni
Sen sıkı tut çeneni
Eline diline hâkim ol
Dikkaaaaaaat! ..

Ah içimizde ne aç hevesler
Arada hicaz arada caz nefesler
Bir yanımız her duruma müsait
Ne kadar uyarsa o kadar ister

Ah içimizde ne aç hevesler
Arada hicaz arada caz nefesler
Bir yanımız her duruma müsait
Ne kadar uyarsa o kadar ister
Aaaaaahhhhh...

Ben denizi izlemeyi severim.Denize güneş vurunca dalgaları ışıl ışıl olur mesela.Bu görüntü muazzamdır.Bir de vapur yolculuklarını severim.Vapurun ardında beyaz köpükler bıraka bıraka gitmesini.O beyaz köpükleri izlemek benim için ayrı bir keyif...
Bizim evin balkonundan deniz uçsuz bucaksız gözükür ve karanlıkta denizin kenarları boylu boyunca şehrin ışıklarıyla doludur.Bu ışıklar denizin kenarlarında minik ateşböcekleri gibi görünür karşıdan.
Kendisi bazı şiirlerimin ilham kaynağıdır.İzmirli biri olarak yazabileceğim pek çok şey var denizle ilgili.Kimi zaman hırçın, savurur dalgalarını,kimi zaman durgun, mahzun.Yüreği incinmiş bir çocuk gibi sessiz.Bu anlamda kendime benzetiyorum belki...

Çeşitli iletişim araçları arasında en duygulu olanıdır.Hele bir de el yazısı ile yazılmışsa... Yazmayı sevdiğim kadar almayı da severim.Bilhassa aldığım zamanlar heyecandan parmaklarımı titreten, sevinçten havalara zıplatan mucizevi bir kağıt. Ayrıca eşsiz bir hatıradır...

Yıllar yılı öğrencilik hayatımdaki en büyük kabusumdu. Kabusum diyorum zira rüyalarımda bile başımın belası olmayı başarmış ve itinayla bütün psikolojimi bozmuştur.Yani o yıllarda:
'Çekmediğim dertler, çile kalmadı
Feryatsız gündüzüm, gecem olmadı...' desem yeridir. :))
Neyse ki geride kaldı o yıllar, kendisiyle olan bütün alakam sona erdi. The End...!
Oh be! İşte hayat bu... :))

Ben hep masallarda yaşamak istedim.Tabi cadılar, devler, kötü kalpli kral/kraliçeler ve ejderhalar haricinde. :)) Şaka tabi bunlar olmadan masal, masal olmaz, farkındayım. 'Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, pireler berber develer tellal iken' sözcükleri, sihirli sözcüklerimdir halen benim.Ne zaman duysam çocukluğuma doğru yolculuğa çıkar, babamın anlattığı o birbirinden ilginç, küçük dünyamın büyük mutluluğu olan masalları anımsarım. Çocukluğumun en değerli anlarıydı, hiç unutmayacağım. O masum dünyayı çok özlüyorum. 'Özlemek varsa unutmak yoktur' diyor değerli bir dostum.Çok doğru, içimdeki küçük kızın en değerlisidir hala masalları...

O olmadan yaşayamam diyebileceğim yegane kavram ve gerçekten o olmadan yaşayamam. Yaşasam bile 'BEN' olmam.Sanat benim can damarlarımdan biri.
'Ölmek değildir ömrümüzün en feci işi
Müşkül budur ki ölmeden evvel ölür kişi...'
Yahya KEMAL

İnsanın içinde saklıdır.
'Kendini mutlu hissettiğin kadar mutlusun,
Güzel hissettiğin kadar güzel...'
Can YÜCEL

Ama bazı ahmaklar mutluluğunuzu baltalamaya çalışabilir.
Dikkate almayın! :))

Bazı rivayetlere göre iyi yaptığım bir yemek türü.Henüz kimse zehirlenmedi... :)) Yaparım ama yemem, yumurta sevmem, yumurtasız olursa bir ihtimal...

Gerçekten varolduğuna inandığım, içinde masumiyet barındıran değerli bir kavram fikrimce.Bütün o çıkar ilişkilerine, beklentilere ve çirkinliklere inat baş eğmeyen...