© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
çocuk...çocuklarımız...
yaşamak nedir sence? ? ?
farkında olduklarımızı saymak daha kolay olurdu...o kadar çok şeyin farkında değiliz ki...
yeni başlangıçlara adım atıyor
gözlerinde yaşlar bensiz akıyor
değmeyin şu halime içim yanıyor
sevdiğim İstanbul'a gelin oluyor
bu yaz tanıştım kendisiyle...okulu bitirebilmek için dışardan bir ders almam gerekiyordu...o da ne? aradığım ders yanıbaşımızdaki niğde'de varmış...gittim-gördüm....bir üniversite olarak tam bir hayal kırıklığı...kampüs demeye bin şahit lazım ama hakkını yememek lazım giriş kapıları güzel :)) velhasıl kelam niğde üniversitesi sana minnettarım...sen olmasan okul bitmeyecekti....
hatıralar,eşittir geçmiş...
geçmiş herzaman acı vermek zorunda mı?
güzel bir günü hatırlarsın,için burkulur derin bir ahh çekersin ve üzülürsün bir daha o günlerin gelmeyeceğeni bildiğin için...
kötü günleri hatırlarsın bu kez için kan ağlar derin bir off çekersin ve o günler için tekrar üzülürsün,kendine bile acırsın o an...
ister bir gün yaşa,isterse 100 yıl yaşa önemli olan ne kadar yaşadığın değil nasıl yaşadığındır...100 yıl yaşamışım ama ot gelmiş haşiş gidiyorsam neye yarar...az yaşamışım ama sevmeye,sevilmeye doymuşum; işte o zaman ölmek bile güzeldir...
...ufuk kardaşım bize gel dedi...bira içirecekmiş bana :))
...sonra kendime ben bile üzüldüm
Siz benim bu yokuşları nasıl çıktığımı bilmezsiniz
Sağnak yağmurla elele nasıl koştuğumu
İliklerime kadar donarken buz gibi kışlarda
Nasıl titremeden yürüdüğümü bilmezsiniz
Siz benim baharda çiçek açamadığımı bilmezsiniz
Sırtımda onca yılın ağırlığıyla nasıl dimdik durduğumu
Onca tel örgülü duvardan nasıl atladığımı
Taş olup nice duvarlar ördüğümü bilemezsiniz
Siz benim ne diye yürümeden koştuğumu anlamazsınız
Bu bakışlarınızla mümkün değil beni anlamanız
Ancak merhametine sığınabilirsiniz anlayışsızlığınızın
Kısa yolların yolcularısınız, yorulmamışsınız
Yolun yarısında kalmamışsınız hiç çaresiz
Siz benim ne çaresizlikler gördüğümü bilmezsiniz
İçiniz acımış, ağlamışsınız, sonra da gülmüşsünüz... ama
Siz benim kaç zamandır niye hiç gülemediğimi anlamazsınız
Siz beni hiç bilemezsiniz!