Kültür Sanat Edebiyat Şiir

KADIN

beklenen

ne hasta bekler sabahı
ne taze ölüyü ezar
ne de şeytan bir günahı
seni beklediğim kadar

geçti istemem gelmeni
yokluğund abuldum seni
bırak vehmimde gölgeni
gelme artık neye yarar

bekleyen

sen kaçan bir ürkek ceylansın dağda
ben peşine düşmüş bir canavarım
istersen dünyayı çağır imdada
sen varsın dünyada bir de ben varım

seni korkutacak geçtiğin yollar
arkandan gelecek hep ayak sesim
sarıp vücudunu belirsiz kollar
enseni yakacak ateş nefesim

kimsesiz odand akış geceleri
için ürperdiği demler beni an
de ki o dur sarsan pencereleri
de ki rüzgar değil odur haykıran

göğsümden havaya kattığım zehir
solduracak bir gül gibi ömrünü
kaçıp dolaşsanda sen şehir şehir
bana kalacaksın yine son günü

ölürsün...kapanır yollar geriye
ben mezarla sırdaş olur beklerim
varılmaz hayale işaret diye
topraüınd abir taş olur beklerim

dönemeç

bir gündü hava ılık
ve cadde kalabalık

bir kadın sapıverdi önümden dönemece
yalnız bir endam gördüm arkasından ipince
ve görmeden sevdiğim işte bu kadın dedim
çarpıldım sendeledim


bir gündü mevsim bayat
ve esnemekte hayat

dönemçten bir tabut çıktı ve üç beş adam
yalnız bir ahenk sezdim çerçevede o endam
ve tabutta incecik o kadın var anladım
bir köşede ağladım..

rüya

uzun bir uykudan kalkıp bir sabah
baktım ki yepyeni odamda eşya
çocukluk evim bu değildi..eyvah
gördüğüm değildi bildiğim dünya

ellerim bir kanat gibi titrekti
tutmasam gözümden yaş inecekti
bir şey beni dürtüp aynaya çekti
ondaydı gecenin esrarı guya

sordum etrafıma ne oldu ne var
nedir suratımda bu çukur yollar
sanki yaşamaya güvenim kadar
büyük bir şey çaldı benden o rüya

bu yağmur

bu yağmur bu yağmur bu kıldan ince
nefesten yumuşak yağan bu yağmur
bu yağmur bu yağmur bir gün dinince
aynalar yüzümü tanımaz olur

bu yağmur kanımı boğan bir iplik
tenimde acısız yatan bir bıçak
bu yağmur yerde taş ve bende kemik
dayandıkça çisil çisil yağacak

bu yağmur delilik vehminden üstün
karanlık kovulmaz düşüncelerden
cinlerin beynimde yaptığı düğün
sulardan seslerden ve gecelerden

azap

azap saçlarıma ak
yüzüme çizgi serdi
ruhumu çırıl çıplak
soyup çarmıha gerdi

bağrım çizgi çizgi kan
beni seyretti hayran
bir kadın oldu o an
kendini bana verdi

40 derece

dizilirler ayakta
anne baba ve kardeş
hayal uzak uzakta
eder fillerle güreş

başından kayar yastık
nura döner karanlık
sırlar çözülür artık
kırka çıkınca ateş

sayıklama

kedim ayak ucuma büzülmüş uyumakta
iplik iplik sarıyor sükutu bir yumakta

hırıl hırıl
hırıl hırıl

bir göz gibi süzüyor beni camlardan gece
dönüyor etrafımda bir sürü kambur cüce

fırıl fırıl
fırıl fırıl

söndürün lambaları uzaklara gideyim
nurdan bir şehir gibi ruhumu seyredeyim

pırıl pırıl
pırıl pırıl

sussun sussun uzakta ölümüme ağlayan
gencim ölmem arzular kanımda bir çağlayan

şırıl şırıl
şırıl şırıl

ne olurdu bir kadın elleri avucumda
bahsetse yaşamanın tadından başucumda

mırıl mırıl
mırıl mırıl

Allahtan en çok korkan...