Kültür Sanat Edebiyat Şiir

vehim

her şey kesik ve kopuk zaman tutamaz lehim
mazi albümde hayal istikbal kalbte vehim

kalmadı

yıkılan sarayımda tek bir nakış kalmadı
dışa mıhlandı gözler içe bakış kalmadı

mukayese

çıbanımız çok derin işletemez yakılar
nerde bizim şarkımız nerde öbür şarkılar

üç atlı

karşı yoldan üç atlı
bir kuş gibi kanatlı
geliyor köye doğru

cebkeni kola atmış
sağ elini uzatmış
üçü de göğe doğru

bir bulut olmuş rüzgar
heyecandan başaklar
tutmuş nefeslerini

sıra dağlar inliyor
kalbi diye dinliyor
çelik nal seslerini

sürün atlılar sürün
beni alıp götürün
bu yerde çok yalnızım

demeyiniz bu d akim
öyle diyor ki içim
candan aşınanızım

mevsim dönerken

ufukta pas tuttu birden bire yaz
gün çabucak geçti akşam tez oldu
toz kaldırdı karşı yollardan poyraz
kopan yol uçları eklenmez oldu

akşam sanki boşluk içime dolar
dağların cilası gittikçe solar
rüzgard abir kadın saçını yolar
artık bu yollarda beklenmez oldu

ninni

melekler dolanır bu kuytu yerde
ey gün kadar güzel çocuğum uyu
bir gün hasretiyle için titrerde
anarsın bu derin tatlı uykuyu

uyu da gündüzler su gibi dinsin
menekşe gözüne kirpikler insin
yarın şafak vakti içine sinsin
güneşle uyanan kuşların huyu

uyu yavrum akşam seni üzüyor
artık gözlerini uyku süzüyor
uykunun gölünde başın yüzüyor
dalgalandırmadan o durgun suyu

yattığım kaya

bu akşam o kadar durgun ki sular
gömül benim gibi kedere diyor
içimde maziden kalma duygular
ağla geri gelmez günlere diyor

ey gönül gidenden ümidini kes
kaçan bir hayale benziyor herkes
sanki kulağıma gaipten bir ses
buluşmalar kaldı mahşere diyor

enginden engine koşarken rüzgar
bende bir yolculuk heyecanı var
yattığım kayaya çarpan dalgalar
çıkıver bir sonsuz sefere diyor
..

evim

ahşap ev camlarından kızıl biberler sarkan
arsız gökdelenlerle çevrilmiş önün arkan
kefensiz bir cenaze çırılçıplak ortada
garanti yok sen gibi faniye sigortada
eskiden ne güzeldinevdin köştün yalıydın
madden kaç para eder sen bir remz olmalıydın
bir köşende anneannnem dalgın kur an okurdu
ve karşısınd annem sessiz gergef dokurdu
semaverde huzuru besteleyn bir şarkı
asma saatte tık tık zamanın hain çarkı
çam kokulu tahtalar gıcır gıcır silinmiş
sular cömert temizlik imandandır bilinmiş
komşuya hatır soran sıra sıra terlikler
ölçülü uzaklıkta yakın beraberlikler
seni yiyip bitiren kırk katlı ejder oldu
bir yeni nesil geldi üstüste binenlerden
göğe çıkayım derken boşluğa inenlerden
seninle sarmaş dolaş kökten bozuldu denge
vuran kimse kalmadı bu davayı mihenge
şimdi git mahkemede hesap ver iki büklüm
cezan susuz ekmeksiz olduğun yerde ölüm
evim evim vah evim gönül bucağı evim
tadım rengim ışığım anne kucağı evim

..

köroğlu

sırmalı cebkeni attı kouna
tek elle dizgini gerdi köroğlu
tozlarla atılıp dağın yoluna
yeşil muradına erdi köroğlu

dağlar omuz omza yaslanan dağlar
sular kararınca paslanan dağlar
bu dağlara gönül verdi köroğlu

dağların ardında kalınca çile
köroğlu yeniden gelmişti dile
ak saçlı anadan geçilse bile
dağlardan geçilmez derdi kör oğlu..

mansur

mercan mercan uçuk dudağında kan
inci inci soluk şakağında ter
ne baş yedi ne kan içti bu meydan
bu meydan aşıktan canını ister

tatlıydı akrebin sana kıskacı
acıya acıda buldun ilacı
diyordun geldikçe üstüste acı
bir azap isterim bundan da beter

sana taş attılar sen gülümsein
dervişin bir çiçek attı inledin
bağrımı delmeye taş yetmez dedin
halden anlayanın bir gülü yeter.....