Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Ne hissediliyorsa o gerçektir dersek, yazılanlar anlamsızlaşır.. Yaşlı genç gib,i evli bekar gibi hissediyorsa kendini gerçek değil midir söyledikleri?
Kötü olan hissetmediğini yazmak değil mi.? ?
Dürüst olmak ise o bambaşka bir erdem..
Önce kendine dürüst olmak.. İşte insanlar bunu başaramadıkları için, halihazırdaki maskeleri ile en rahat dolaşabildikleri bu ortamda kendi hikayelerini yaratıyorlar..
Dekor, maske, fon müzik, izleyici.. Ne ararsan burda..
Gerçeklik hislerimizin ötesindeyse ya?
O zaman dağılır tüm sözcükler.. Maske yüzde iz bırakır..
En kötüsü kendine çarparsın her yerde..
Dayanamazsın..
Bilirsin ki bu sen değilsin..
İncitirsin..
İncinirsin..
Gerçek nedir? ?
incinsede,incitsede sonrasında bir kayboluşun varlığına inanç var....! !
ve nette gerçek, sanırım gerçekten yoktur.!

yalnızlık
uzaklardır içten içe....hani, bir an gelir, kalabalıklarda birden büyük bir boşluk hissedersin, anlam veremediğin,hani, baktıkça bakarsın, etrafında ışıl ışıl parıldayan gözlere,hani kırmızı,pembe, hatta koyu rujların, söz dalında dansettiği dudakları izlersin,biri saçını atıverir arkaya aniden, sanarsın bir şey uçtu kulak ardımdan,hani biri bıyıklarını burar, bir mavi göze takılıp kaldığında,ve öyle bir kalabalıkta bile, bir boşluk vardır etrafında.işte benden yana yalnızlık bu nostaljide dansta...
müzikmi..? ?

zamana sözler hep vardır...vardırya duyurabilmek çabalarında çırpınışlarda vardır...zaman içinde kaybolanlar,kaybedilenlerde....verilen sözler,yaşanan acılar da...geçen trenler,asla inmeyen yolcular da....yoksa trene hiç binen mi olmamıştır...düşünür kalırsın senin olmayan bi şehirde..içinde ki tren geçer gider tüm azametiyle.. ve sen öylece kalakalırsın elleri koynunda,garip bir şaşkınlıkla.aslında ne eylüldür takılıp kaldığın ne başka bir mevsim..ve varsa sızı, olmadık bir mevsim, olmadık bir takvimde, ansızın sızlar..için acır..işte o zamandır 'sanma'ların yaşandığı zaman..! !

eğer mutlu olmayı gerektiren herşeye sahipse insan hayatında, araya 'yine de bilmem ki' leri asla sokmamalı..o zaman, hayatında bir ikilem var gibi gelir duyana..bazen pişmanlıklar yaşanır,önce, yapılanlardan yada söylenenlerden, sonra, yapılamayanlar ve söylenemeyenlerden dolayı, yada tersi...ve o zaman hayata gah 'keşke'ler,gah'ama'lar girer..ne kadar yaşanmak istemesede, tutunur hayatın eteğinden kişinin özünde..o zaman da bilmemkilere gebe kalır yaşam ve ikilemler çıkar sahneye..duyulan ne müziktir,ne ayak sesleri,bir sessizlik içinde ha babam karar durur yaşamı...onun içindir ki hayatın hiç bir kesinliğne koymamalı bu sözleri..ama denirse ki, ne kadar pürüzsüz bir yaşam olur ki söylensede pürüzsüzlüğü,kimin hayatı bir çizgide kesintisiz yada noktası virgülü olmayandır.ki! .
varlar, yoklar vardır hayatta, bilinir..bilinirde, ne vardan, ne yoktan asla eksik olunamaz yaşam içinde..kimine gönüllülük,kimine çekince,kimi baştacı edilir,kimi içinden firarilerin baş gösterdiği topuksuz ve parmaksızlardır hep ayak altında...ama vardırlar..yaşanır ve hayatın getirdiğidir der, kabullenilir..çareside yoktur aslında..
gönül diler ki, hayatın eteğinde yakalamışken isteneni,öylesine sıkı tutulabilsin ki, olumsuzluk adına dokunulamasın kıymığına..ama nerdeeee..! ! !
dilenir ki mutluluğun resmini çizmeyi başarabilen,hayatın devamınca çizgide

hayatı kabul etmiş,bir ucundan, bir kıymıkta olsun yakalabilmiş,ve kucaklamaya çalışıyorsak azimle,beklentiler varsa kıyıda köşede,ve bir an olsun hayata bitikliği yaşıyorsa akıl,yada bir güzellik adına çırpınıyorsa yürek,sesleneni mutlaka duyacak bir kulak vardır biryerlerde..
bırak içinden gelenlerle mantığın yaşayabildiğince yaşasın o karmaşayı, seni çıkaracağı bir düzlük mutlaka bulacaktır

söze dökülen dostluklar zamanla sığlaşır zamana yenilirmiş,en gzel dostluklar sessizce yürekte yaşananmış,ne zaman dokunabilir ne söz kırabilirmiş,bir barışıklık sürer gidermiş zaman içinde zamansızlıklarda..

Ne hissediliyorsa o gerçektir dersek yazılanlarda,söylenenlerde anlamsızlaşır.. Yaşlı genç gibi, evli bekar gibi hissediyorsa kendini gerçek değil midir söyledikleri?
Kötü olan hissetmediğini yazmaktır bence..yada söylemek,
Dürüst olmak ise o bambaşka bir erdem..
Önce kendine dürüst olmak.. İşte insanlar bunu başaramadıkları için, halihazırdaki maskeleri ile en rahat dolaşabildikleri bu ortamda kendi hikayelerini yaratıyorlar..
Dekor, maske, fon müzik, izleyici.. Ne ararsan burda..
Gerçeklik hislerimizin ötesindeyse ya?
O zaman dağılır tüm sözcükler.. Maske yüzde iz bırakır..
En kötüsü kendine çarparsın her yerde..
Dayanamazsın..
Bilirsin ki bu sen değilsin..
İncitirsin..
İncinirsin..
Gerçek nedir, sen söyle bana..! !
Satır aralarında kalmayı tercih ederim gerçek olmaktansa...

çekme gözlerime perdeyi,
ölecekmiş gibi bakmak istiyorum sana.
.........
.........
demir kapıların arkasından, yine bu gün çalkalanıyorken denizim,
yarın, unutmak vapurundan pür telaş
lüks mevki biletimi alacağım.!

öyle siyah gülüşlerle bakma bana,
son otobüsüm kalkıyor birazdan..
suskun anılarımdan, alkol yüklü sabahlarım geçiyor.
sonbahar gecelerine demir atıyorum yavaş yavaş
kan kusuyor yalnızlığım sokaklara
ıslak yıldızlar dökülüyor avucuma.! .

anlatılanı,anlatabilmenin en güzel ifade şeklidir imla..bazen, tek kelimenin arkasından gelen bir imla, bütün bir satıra yazılabilecek çok şeyi ifade eder.. gerçekten anlamak isteyene..! !