Kültür Sanat Edebiyat Şiir

bir çok marksistin ve prof.un okuyupta tahlil edemedigi halde bazı kesimlerin hakkında atıp tuttugu efsanevi kitap (bknz: komünizmin karakaplı kitabı)

yapmamız gereken şeyi yapıp kişiyi değil fikirleri yargıladığımızda yıkamıycağımız bir kişidir;

Öyle bir hayat yaşıyorum ki,
Cenneti de gördüm cehennemi de
Öyle bir aşk yaşadım ki
Tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de.
Bazılar seyrederken hayatı en önden,
Kendime bir sahne buldum oynadım.
Öyle bir rol vermişler ki,
Okudum okudum anlamadım.
Kendi kendime konuştum bazen evimde,
Hem kızdım hem güldüm halime,
Sonra dedimki 'söz ver kendine'
Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin,
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin,
Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin.
Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin.
Öyle bir hayat yaşadım ki,
Son yolculukları erken tanıdım
Öyle çok değerliymişki zaman,
Hep acele etmem bundan, anladım...
(f.n)

Aya gidilecek
daha da ötelere,
teleskopların bile görmediği yere.
Ama bizim dünyada ne zaman kimse aç
kalmayacak,
korkmayacak kimse kimseden,
emretmeyecek kimse kimseye,
yermeyecek kimse kimseyi,
umudunu çalmayacak kimse kimsenin?

İşte ben komünistim bu soruya karşılık
verdiğim için.
sorarsanız evet bende...

26 Ağustos 1959
NAZIM HİKMET RAN

devrimler sırasında werilen kayıplardan bahsediyorsak cvpım;
sen yanmasan, ben yanmasam, biz yanmasak,
nası aydınlanır türkiye, nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa
gerçi degil siz degil ben 70 milyon yansa bu turkiye aydınlamaz

para 18.yy ıtıbaren hayatın ozu olan ılgınc her seyle degıstırılebılen kagıttan yapılan mutlulugun we huzurun ham maddesı