Kültür Sanat Edebiyat Şiir

mezuniyet törenimizdeki veda parçamız veda busesiydi...


hani o bırakıp giderken seni
bu öksüz tavrını takmayacaktın
alnına koyarken veda buseni
yüzüme bir türlü bakmayacaktın
gelse de en acı sözler dilime
uçacak sanırdım birkaç kelime
bir alev halinde düştün dilime
hani ey göz yaşım akmayacaktın

2. sınıfta kabusum oluyordu yaa. :) sanat eğitimi diye gerekli mi gereksiz mi hala çözemediğim bir dersten bütünlemeye kalmıştım. sınavın ardından sonuç açıklanana kadar kabusumda hocanın elime bi kağıt tutuşturup guernica tablosunu çizmemi istediğini görmüştüm. hocam nasıl çizeyim ben bunu dediğimde eh o halde seneye görüşürüz demişti. neyse öyle saçma bi şey istemedi hoca ve geçtim :)))

şu anda bana yavaş yavaş yaklaşmakta :)

Dost diye yürek saldım gurbet ele,
Eli boş, gözü yaşlı döndü geriye,
Dedi: Dostluk ölmüş, yarenlik unutulmuş.
Dedim: Ya şu karşıki dağlar? Onlar dost değil mi?
Dedi: heyhat susamışsın, seraptır onlar. O an siliniverdi dost diye sırtımı verdiğim dağlar.

aşk eski bir yalan,
Adem'le Havva'dan kalan

hayatımın parçası... olmazsa olmazım...

kendim bile yapmaktan zevk almıyorum. öğrencilerime nasıl kıyıp da vereceğim yahuuu :)

bayram denince akla gelen ilk tatlıdır nedense... anlayamadığım şey nesini sever bunu yiyenler? ben şahsen tadını bile bilmiyorum da :)
beni iten birşey var onda ama ne bilmiyorum. çocukluğumdan beri yemediğim ve tadını dahi bilmediğime göre sanırım görüntüsü. ama bakıyorum da çok kötü olmayanlar hattaaa bir şaheser görünümünde olanları da var. öyleyse adı itici bir anlam taşıyor beynimde.
neyse sonuçta bunca sene yemedim ve ömrümce de yiyeceğimi sanmıyorum. ama en kısa zamanda yapımını öğrenmek gibi bir çabam var. :)) insan sevmediği bir şeyi niye yapsın ki diye düşünenler olacvaktır muhakkak içinizde. ona da cevap vereyim. eh zaten geçen ömrümüz boyunca neyi çok severek yapıyoruz ki değil mi :)

moral bozukluğu...

ne sinema, ne tiyatro, ne de felekten bir gece
en büyük eğlence fenerbahçe
:))))