Kültür Sanat Edebiyat Şiir

  • çeçenler29.12.2006 - 12:48

    DİKDURUŞ

    Ne
    kendi
    gölgemize
    sığındık
    hayatboyu
    ne
    gölgesi
    olduk
    başkalarının
    ...........................

    Şimdilerde sürgünlere yazgılı talihimizin yokedici acımasızlığını yenmek daha da zor.
    Çünkü, YENİDEN YOKEDİLİYOR ANAYURDUMuz, ÇEÇENYA!
    Bombalarla umutları paramparça edimiş küçücük bir ülke.
    VE ÇOCUK KANLARI KENTLERİN SOKAKLARINDA, TIPIŞ TIPIŞ TOPRAĞI SULAMAKTA

    Dedelerimizden aldığımız yegane mirasımızdı oysa 'ANAYURT ÖZLEMİ'... Dünyada doğduğumuz cennete hangi uzaklıkta olursak olalım; sol göğsümüzün üst cebinde taşıdık bu yakıcı özlemi; bununla yaşadık.

    Daha üzerimizden silkeleyemeden sürgün yollarının tozunu-kirini, ayak bastığımız topraklara da çok şey kattık CANBEDELİ... Yurt bildik ORA'ları da...

    'İÇİNDE İKİ ÜLKE TAŞIYAN BİR İNSAN'lara dönüştük zamanla...

    Hayata dair bütün anlamların yitip gittiği bir zaman kesitinin keskin kılıcı doğruyor şimdi pasa tutan dillerimizi...
    Dedelerimizden aldığımız yegane mirasımızdı oysa 'ANAYURT ÖZLEMİ'

    'İÇİNDE İKİ ÜLKE TAŞIYAN BİR İNSAN'lara dönüştük zamanla...
    Onun içindir ki Çeçenya' da ölen her insanla birlikte bir insan daha ölüyor başka başka ülkelerde...