Kültür Sanat Edebiyat Şiir

gerçekleşmesini dilediğimiz hayallerdir ama bi türlü gerçekleşemezler.bi masal yazmalıyım ama ben yazarken gerçekleşebilmeli...diye düşündürür masal...acaba masalı düşünenin ve yazanın hatasımıdır gerçekleşmemesi yoksa masal gerçek olur ama biz mi farkedemeyiz

anlatildigi mekanlarda

dikkat! ! !
masal sahası
baret takiniz
basiniza gokten elma dusebilir:')

ibaresinin bulunmasi gereken hikayeler

aniden hayatınıza davetsiz ve habersiz girdigi halde kısacık zamanda alıstıgınız, gordugunuz anda kopamayacagınızı hissettiginiz ve fakat kısacık bir uyku sonrasında yasamınızdan tumuyle kaybettiginiz varlıgın giderken icinize bıraktıgı tarifsiz aci...

ölmek bir sanattır
her şey gibi eşsiz bir ustalıkla yapıyorum bu işi,
öyle ustaca ki insana korkunç geliyor
öyle ustaca ki gerçeklik duygusu veriyor
bu konuda iddialıyım sanırım.

demiş kendisi..

sanılanın aksine çocukların değil yetişkinlerin oyunudur...
ebe sizsinizdir herzaman,saklanan sevgidir sevgilidir gözlerinizin bağlı olması insanların kalplerindekini bilememenizle ilgilidir,ve başlar oyun sevgiyi sobeleyebilirseniz ne güzel ama birde sevgiyi buldum derken ellernize zehirli dikenler saplanır kanar acır...
bundan sonrası zordur işte çünkü her dokunduğunuz yaranızı sızlatacaktır yeniden kanayacak yaralarınız kapanmayacaktır adı saklambaç işte onlar bilmiyorlar canımın yandığını...

ayakları yere basmayan istikrarsız varolusların, yalnızlıklarından dolayı tutunacak bir dal bulana kadar sürüklenme halidir.

eğer bir insanı hakkaride veya atinada veya londrada ve yahut istanbulda doğduğu için yargılıyorsanız aşağılıyorsanız dışlıyorsanız bu yapabileceğiniz en rezilce davranışlardan biridir...
insanı insan yapan ne yüzünün rengi ne milliyeti nede dış görünüşüdür...
insanı insan yapan düşünceleridir inandığı değerlerdir veselam...

içinden binlerce parça kopar da kanatır ya gözyaşlarını, bir türlü akıtamazsın, bir türlü dillendiremezsin, çığlık çığlığa uyanan bir martı gibidir içinde bu meşum kelime; gitme!
hani bazen kabus görürsün de çığlıkların içinde patlar sessizce, kan ter içerisinde uyanırsın da, tek bir kelime dökülür ya dudaklarından; gitme!

gitme. her zaman goz yasidir. insanin bogazina her hatirlandiginda bir yumrunun takilmasi, bakislarin uzaklara kacirilmasidir.

söylenememiş sözdür...

'yapamadığımız sahiplenişlerin adı ipotekti o zamanlarda. dile getirmek sınırlamak, 'sana ihtiyacım var' demek gururunu çiğnemekti. ahh çocukluk, ne büyük yanılgılar yaşatır insana. tek bir kelime için yüreğini parçalar da korkularınla yine de dik tutarsın başını, ne işe yarayacaksa... sonu bol ünlemli iki hecelik küçücük bir kelimenin yerine, peşine soru işaretleri takılmış cümleler kurarsın. seni tanıdığını düşünürsün, parantezlerin içindeki söylenmemişleri bırak o anlasın... hep birbirinin tekrarı aynı kelime olsa bile; beni bırakıp gitme...'