Kültür Sanat Edebiyat Şiir

dogu'nun meselelerini, bir sinif, bir mahkeme, bir hapishane, bir el kitabi acisindan ele alan, analiz eden, yargilayan, gozeten ve yoneten bir dogu bilimi...

ancak bir giriş bukadar yavaş bu kadar etkileyici olabilir. hiç ingilizce bilmeyen bir insana bile sadece müziğiyle anlatmak isteneni anlatabilen mükemmellerdendir bu...

arayışı güzel anlatan bir metallica şarkısıdır...


apocalyptica dan viyolonsel eşliğinde dinlendiğinde; insana müzik denen şeyin ne kadar mükemmel ve evrensel birşey olduğunu hatırlatan şarkı..

Toplanıyoruz... Nereye? ....
Parti kapatmaya...
Kim kim diyoruz....
Ben, sen, o,biz, siz,onlar....
Neden hayırdır? ...
Bırak 'hayrı' irtica kokuyor o kelime...
Peki neden? ...
Canım sıkıldı son zamanlarda...

Kapatmak gerekir partileri, açmak gerekir kızların başlarını...
Yolunda gitmemeli bu ülkede bişeyler
Darbeler olmalı, canlar yakılmalı...
Silahlar susmamalı....
İnsanlar asılmalı...
Bilim, akılsızlığın önderliğinde yapılmalı...
Ekonomi çökmeli...
Anlıyor musun? ...
Özgürlükler parmaklıklar arkasında, gökyüzünün hayalinde olmalı...
Özgürlük, demokrasi vb laflar alışverişmerkezlerinin camekanına asılmalı...
Belki satın alan birileri çıkar...
Tabi halen daha birileri var ise...

bir oyun. başınabuyruk gezen duyguların yıprattığı bir bedende, perde niyetine kesildiğim kumaşlarımın devamının olmayışı, ya da gözlerimin önünde, yaşlar içinde tüm hayallere binaen kurguladığım sahnenin oyuncularının soğutmadı beni hayattan.. bu oyunu oynayabilirim.. 'nasıl olsa etrafı saran bir duvar bulabilirim'. cesaretim bu hayat benim, varsın üstü açık kalsın, varsın ay'a yakalanayım.

yeterince gergin olamayan avuntuların tuttuğu bir beden, geldiğim yerlerde ışığın olmayışı, sabrımın önünde sessizliğime karışmış tüm küfürlere binaen, yaktığım yerlerin küllerinin olmayışı: 'nasıl olsa doğruyu kesen bir yanlış bulabilirim'. varsın eskisine inanılsın,
varsın ağlara takılayım.

gün karanlığına kavuşunca aynalara bakabiliyorum ben. aynaların ardını ben yarattım, bir şeyin ardında olanları bilenler önündekilerden korkmazlar. yine de tüm bu cesaretime rağmen bazen ardındaki şöyle sesleniyor...

'ya sen beni buradan vur,
ya ben buradan dışarı çıkayım artık'

ne kadar çabalarsan çabala, arılar kanındaki şekere, köpekler çürümeye yüz tutmuş etlerine
talip olacaklar. bu bağlılığı ve alakayı, ağlasan da çıldırsan da bertaraf edemeyeceksin...

coluk cocugun bile 367 vakasından sonra diline doladıgı mahkemedir. bagımsız yargı(!) nın basıdır, muhalefet ile aynı siyasi düşüncede kararlar veren bir mahkemedir.

halkı temsil etmeyen bir cumhurbaskanı tarafından atanmış, aristokratik dusuncenin son onbir neferi, fildişi kulelerin son onbir misafirinden oluşan bagımsız(!) mahkemedir.

'ne sonradan pişmanlık duyacak kadar tez canlı ol; ne de fırsatları kaçıracak kadar yavaş davran' demek istemektedir aslında...

nilgun marmara ve sylvia plath ile ruhdas oldugunu dusundugum asmis şair...

anlaşılmaya en çok yaklaşıldığı anlar büyük boşluklar (hani o hiç bitmeyecek zannedilenler) içinde kaybolmuş olma hissinin uyandığı zamanlar olandır...bu nedenle olsa gerek o anlarda hayatı anlama çırpınışlarında bir artış olur, ve bir adım atmış olmanın gayretiyle belki, yeni sorular gelir akla. bir şeyleri anladığını sandıkça soru havuzu bir bakmışsın okyanus olmuştur..

işte bu yüzden, sonsuzluk kavramını anlamaya başlayanlara hem gıpta ile bakıp hem de sabır dilemektir sanki elimizden tek gelebilen...

hic sonsuzlugu dusunurken cok kolay delirebileceginizi hissettiniz mi?