© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
böyle bir söz hiç yok aklımda,giderken gözlerine bakamıyorsam ne anlamı var ki sözlerin...gitmek bile anlamsız...
72 saat oldu daha almadım ağzıma...böyle devam edeceğim inşallah,tamam biraz gerginim...sekiz yıllık bir arkadaşımdan ayrılmışım gibi hissediyorum kendimi...üstelik o,parasız kaldığım zamanlar hariç beni hiç yalnız bırakmamıştı...
çoğu kez, haddinden çok parçaya bölünmenin bünyeye ettiğidir yorgunluk
kalem kağıtsız bir hesabın sonunda, eline bavul alıp da bir oraya bir buraya giderken, her gittiği mesafede kalbinin bir parçasını bırakan, istediklerini elde etme çabasını çoktan sırtındaki heybeden çıkarıp atmış kişiye de yorgun denir.
o yorgun kişi için: sabah vücudunun uyandığı saatte uyanıp, günü sorumluluklarına, sözlerine mecburiyetlerine, paniklerine, endişelerine, korkularına, üzüntülerine değil de kendine ayrımak, kendi isteklerine göre planlamaktan daha büyük bir lüks olamaz.
allah herkese bu lüksü yılın yarısında, hadi bilemedin üçte birinde nasip etsin. amin.
şaka gibi bir sorudur bu, yanıtı bilinen, yanıtı beklenen.
beklenmedik yanıtları kabul etmeyen sorudur bu. bir monologdan farkı repliklerin bir kısmının dağıtılmış olmasıdır karşınızdakine.
nasıl olabilir ki?
- her dakika daha da acı çekiyorum ve bu acının bir ilacı yok.
- aşık oldum, ayaklarım yerden kesildi, şu anda bile öyle görünsem de aslında seninle konuşmuyorum. nasılım biliyor musun? ayaklarım basmıyor yere, ben havada yürüyorum.
- nasıl olmamı istersin? nasıl olmamı tercih edersin? sen ne istersen onu söylerim çünkü, çünkü bekliyorum dakikalardır, saatlerdir, senelerdir, sormanı bana nasıl olduğumu. önemsemeni bekledim, birinin dönüp bakmasını, birinin merak etmesini, birinin sormasını. nasıl olduğumun önemi yok, veya yalnızım işte.
- ben ruhi bey nasılım.
- nasıl olmalıyım?
- nasıl?
her ayrılık hatırlatıyor dönüşün ancak O'na olduğunu...boynumu büktüm bekliyorum...belkide beklememeliyim bilmiyorum...
dış görünüşe bakıp karar vermek...
unutulmayanlar olmadı hiç,unutulamayanları kaplamış hafızamı...
iki yıldız arası göğe asılı hamak...
uyku, uyku... zamansız ve mekansız, uyumak.
uyumak istiyorum; başım bir cenk meydanı;
harfsiz ve kelimesiz düşünmek yaradanı.
ilgisizlik, herşeyden kesilmiş ilgisizlik;
bilmeyiş ki, en büyük ilme denk bilgisizlik.
usandım boş yere hep gitmelerden, gelmelerden;
bırakın uyuyayım, yandım kelimelerden!
göz kapaklarımda gün, kapkara bir kızıllık;
kulağımda tarihin çıkrık sesi, bin yıllık.
bir yurt ki bu, diriler ölü, ölüler diri;
raflarda toza batmış peygamberlerden bildiri.
her gün yalnız namazdan namaza uyanayım;
bir dilim kuru ekmek; acı suya banayım!
ve tekrar uyuyayım ve kalkayım ezanla!
yaşaya dursun insan, hayat dediği zanla...
Necip Fazıl
kimi zaman da öfkenin, stresin, üzüntünün dayanılmaz hale gelip herşeyden uzaklaşmak isteyişin dileğidir. bir uyku süresi de olsa kaçma isteğidir, uyandığında herşeyin düzelmiş olması hayaliyle.. normal zamanlarda zoraki uyuttuğunuz bedeniniz böylesi uç anlarda söz dinleyiverir bazan, bırakır kendini boşluğa...
bir hattat bu sözden, osmanlı'nın tansiyon ilacı, diye bahsetmişti. pek hoşuma gider...