Kültür Sanat Edebiyat Şiir

yağmur
denize düştüğünde deniz,
yeşile düştüğünde yeşil,
toprağa düştüğünde toprak,
kokar
yağmur,
saçına düştüğünde 'sevg'
eline düştüğünde 'özlem'
göğsüne düştüğünde 'aşk'
kokar.
hiç yağmuru göğsüne düşürdün mü?

korkunun çok çeşidi vardır. ben karanlıktan çok korkarım. kesinlikle tek yatamam, yanımda mutlaka biri olmalı. tek kaldığım zaman sanki yanıma bu görünmeyen varlıklar gelecekmiş hissi oluyor. o da neden biliyormusunuz. ben küçükkün hep yanımda he o varlıklarla ilgili konuşmalar olurdu. şimdi oda benim beynimde yer etti. ne kadar istesemde kurtulamıyorum.

anne, bize hayat verendir. herşeyden, herkezden önce gelendir. ona karşı davranışımız ne olursa olsun, bizi herzaman seven, bizi koruyandır. hayatda yeri asla doldurulmıyacak tek varlıktır.

ölüm, burda ki dünyaya hoşçakal deyip orda ki dünya ya merhaba demektir.
en çok geride kalanı vurur ölüm.

bir yerde ufak çocukların aşk üzerine yazılmış yazılarını okumuştum. ufaklık şöyle yazmıştı. babannem rahatsızdı tırnaklarına oje sürmek istiyordu, ama bunu yapamıyordu. dedem de ellerinin titremesine ve çokda iyi görmemesine rağmen babannemin tırnaklarına oje sürmüştü, işte bence aşk budur. diye cevap vermiş. bencede aşk budur.
ayrıca aşk, sevinç, mutluluk, huzur dur. ayaklarımızın yerden kesilmesini sağlayandır. ondan başka hiç birşey düşünememektir. ayrıca aşk, bazen insanın cehennemidir, insanı üzen, sıkan, göz yaşı dökmesini sağlayandır. aşk mutluluk ve mutsuzluktur.
aşk, ne kadar sevsende onun mutluluğu için bunu ondan saklamak ve geri çekilmektir. ne kadar zorda olsa duygularını kalbine hapsetmektir.
aşk, çabalamaktır, cesur olmaktır, imkansızlıklara gerçeye dönüştürmeye çalışmaktır