Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Dinlemeyi en çok sevdiğim melodi...
Birilerini dinlerken aslında kendi sessizliğimde yaşadığım zamanlar...
Ruhumun çığlıklarının ayak sesleri...

Bütün suç trenin...
Dedim ki bırak şu bilinmezliklerde...
Geç ya da erken uğraşma benle...
Geri döndüğümde yabancı bir evse geleceğim...
Bir o kadar tanıdık ama aslında yabancı bir oda...
Sarılamayacaksam sevdiklerime ...
Geç ya da erken...
Bırak beni...

olacak doğrusu :)

'Bu mesajımı sil ' e tıkılıyorsun siliyorlar sağolsun :)

Kimi sözcüklerin yazılışına, kimi saate...
Kafaya takanlara takılmak var bir de...

İnsanın kendi kendine bile yük olduğu zamanlar vardır...
Yol boyu sırtında taşır,
Gemiye yükünü bir türlü indiremezsin...
Bazen yardım gerekir belki de...

Bazen de işaretler sanırım...
En iyisi noktalar..
Bir değil üç tane olanından...
Okuyanı gerekli gereksiz düşündürenden...

Sarhoşluğun hala üstümde...
Gel desen yine gelirim...
Belki martıları birkaç balıkla kandırabilirsin ama ben...
Ben kanmam...
Bir pazar bırak da uzun uzun bakayım sana
Gerisi fazla bana...

Boğazına kaçan bir kaç tuzlu su damlası...
Yüzündeki damlalar...
Gecenin sessizliği...
Senin kavgaların...
Yıldızların yakınlığı...
Ellerinin uzaklığı...
Odamın soğukluğu...
Nicedir gözlerinde olmayan sıcaklık...

İlk duyulduğunda Candan Erçetin'in bir şarkısını akla getirse de...

Aslında insan olarak ne olduğunun, kim olduğunun farkına vardığın noktada bunu çevrendekilerle paylaşmak...
Belki daha az acı çekmek belki daha az eleştirilmek, daha çok övgü duymak adına...
Ya da sadece bir bahane işine gelmeyen noktalarda 'ben böyleyim ' deyip sıyrılmak varken işin içinden niye yorulasın ki?

Değiştirmek adına verilen uğraşlar, değişmek adına da verilebilse...