Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Neyi arıyorsan o sun.

İncinsende incitme.

Nefsini bilen Rabbini bilir.

ne güzel söylemiş: dünyayı güzellik kurtaracak. ama biz çirkinleriz biz öldüğümüzde belki soyumuz tükendiğinde doğa kendini temizleyecek ve güzel olacak dünyayıda güzellik kurtaraca.biliyorum biraz değiştirdim ama böyle düşünüyorum bazende.

tek gerçek allahtır ben tek allaha inanırım gerisinede inanırım ama tam varlığımla yalnızca allaha inanırım.diğerlerini sorgulayabilirim ama allahı sorgulamam.yani diğerler şeylere kendi mantığıma göre yer değiştirebilirim ama konu allaha geldiğinde mantığımın onun gösterdiği yöne çevirmem gerek.çünkü tek gerçek oysa yalnızca o yön doğru onun gösterdiği yön doğru yöndür.

her konuda en önemli şey benim için içtenliktir ve en içten şekilde allaha inanırım.diğerlerine gösterdiğim içtenlik beni tam olarak yansıtmaz, yani günü gelirde onlarla yaptığım içten konuşmalarımdan tiksinebilirim ama allaha inancımdan hiçbir zaman tiksinemem ya da en son olarak tiksinebilirim yani bütün varlığım yiterse ruhum yok olursa.ruhsuz birinin ne yapacağı belli olmaz.içtenliğe önem vermememin sebebide bu içtenlikte ruh vardır.yoksa sizin o amerikadan akıl veren o hocanız gibi bende ağlayıp para toplarım.bilirim ki ağlayana meme verirler ama ben yapamam çünkü görüyorum ki o hareketlerinde hiç içtenlik yok. neyse konu kendimi över gibi olmaya başladı o yüzden kapatıyordum, sanırım daha çok karıştıracak sizin kafanızı yacdık larım ama hislerinize güvenin.biliyorum bir şeyler hissedeceksiniz o işte ona güvenin.çünkü yazdıklarımı okuduğunuzda anlayamazsınız ancak ne demek istedğimi hissedebilirsiniz.evet. ne hissetiyseniz zaten size ondan fazlasınıda anlatamam ama anladıklarınızda sizin kim olduğunuzu ortaya koyar dikkat edin.

Can Dündar ın en güzel kitaplarından birinin adı.Benim tamamını okuduğum ilk kitap.Konusu milenyum milenyum diyorduk oda geldi biz nereye gidiyoruz ne olacak bu halimiz neydik ne oluyoruz gibi birşeyler :)

santananın en sevdiğim 2. şarkısı tavsiye ederim.enstrumantal ama sözle anlatılamayacak şeyler ifade ediyor benim için.

Dostoyevskinin delikanlı adlı romanında bir genç kızın onurunu yansıtan son kelimeleri.Aslında bir yalnış anlama onu intahara götürdü ama tek haklı sebebi varsa o da acemice yaşamaktan bıkmış olmasıydı.

yanılsama mı gerçektir, gerçekmi yanılsamadır.

tavuk mu yumurtadan çıkar yumurtamı tavuktan sorusunun bi beden büyüğü :)

Ölüm bize tasmamızı takmış gezdirir durur.ölümün evcil hayvanlarıyız hepimiz.yaşam ise yanılsamadır, sadece bir yanılsama.köpeğin siyah beyaz görüşü gibi bir yanılsama.o gördüğünden farklı bir dünyanın var olduğunu ispatlayamaz, köpeğin gözündeki siyah beyaz görüntü kadar gerçektir sadece hayatlarımız ve söylenmişti herşey yanılsamadan ibarettir, tek gerçek varsa o da yanılsamanın kendisidir.

Ölüm bizim sahibimiz.Ama siz hep yalnış bildiniz, yaşamın kölesisiniz sandınız.Bilmiyorsunuz ki yaşamın bizim evcilleştirme kampımız.yaşam pavlov bizde eğitimsiz köpekleriyiz.ve yaşam sadece yanılsama.ama kendiside öyle olduğunun farkında değil.