Kültür Sanat Edebiyat Şiir

YORGUNLUK benim genel halim... Bana ' Nasılsın? ' diye soranlara, en sık verdiğim yanıtın ' Yorgunum' demek olduğunu keşfettiğim günden beri, daha bilinçli olarak yorgunum! Şu memlekette yaşayıp da yorgun olmamak mümkün mü? Beden yorgunluğu dediğin ne olacak, iki- üç dinlenmeyle geçer. Ama ben aslında ruh yorgunuyum, gönül yorgunuyum, hayat yorgunuyum; öğrenmek, bilmek, anlamak, anlamış gibi yapmak, düşünmek, hissetmek, tanımak, tanık olmak, katlanmak, anlayış göstermek, görmezden gelmek, üzerinde durmamak, idare etmek, üzülmemiş görünmek, alışmak, alışmak, alışamamak, sabretmek, katlanmak, beklemek yorgunuyum... Tam da artık bu memlekette, dünyada hiç bir şey beni şaşırtamaz sanırken, her seferinde yeniden şaşırmak yorgunuyum.

HER ŞEY SENİNLE BAŞLAR, SENDE BİTER!
Çaresizlik öğrenilmiştir.
Başarılı olmak da öğrenilebilir.
Sende sandığından fazlası var!
Gelebileceğin en iyi yerde değilsin.
Yeni bir hayat için gereken, yeni bir akıldır.
Doğru şeyi yapmak için yanlış zaman yoktur.
Rüzgarı suçlamayı bırak, yelkenleri kullanmayı öğren!
Seyirci koltuğundan sıkıldıysan, sahneye çık.
Zirvede her zaman bir kişiye daha yer var.
Her şey seninle başlar!
Başkaları yapabildiyse, sen de yaparsın.
Hayatta ya tozu dumana katarsın,
Ya da tozu dumanı yutarsın.
Seçim senin!
(Herşey Seninle Başlar adlı kitabın arka kapak yazısı)

AKARSUYA BIRAKILAN MEKTUP


İncecikti
gül dalıydı
dokunsam kırılacaktı
dokunmadım
kurudu

Gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç.
Ağaçlar bükmesinler n'olursun boyunlarını
Neden akşam oluyorum tren kalkınca,
Kırlangıçlar birdenbire çekip gidince,
Mendiller sallanınca neden tıkanıyorum?
Öyle çok acımasız ki, öyle birdenbire ki..
Az önceki çiçekler nasıl da diken diken.
Gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç.
O sularda çimdik, bitti; köprüleri geçtik, bitti.
O elmanın tadı orda, o kuş çoktan öttü, bitti.
Artık çocuk değiliz, susarak da bir şeyler diyebiliriz.
Günler devlet alacağı, yıllar bir kadehcik buzlu rakı.
Oyunlar oyuncaksı, oyuncaklar eski şarkı.
Kavaklara oklu yürek çizip duran o çakı.
Nerde şimdi nerde şimdi, nerde o kan sarhoşluğu
Gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç...




Hasan Hüseyin Korkmazgil

Çocukken geceleri yıldızlara bakardım...
Başımı gökyüzüne kaldırır heyecanla yıldızları sayardım; kaçında aşk vardı, kaçından böyle görünürdü gökyüzü, kaçında denizler bu kadar güzel ve kaçında aşk maviydi...
Yıllar sonra senin gözlerinde gördüm yıldızları... Gözlerinde o çocukluk heyecanımı yaşadım yeniden. Mavi denizleri, mavi gökyüzünü, mavi aşkı gördüm... Belki de onun için sen gözlerini kapattığında sönüyor yıldızlarım...
Gözlerinden bir yol çizdim kendime, yıldızlara tutunarak ulaştım aşka... Aşk maviydi; gözlerinde aşka bulandım... Şimdi belki de bu yüzden; gözlerini kapadığında yolumu kaybedişim...
Şiirler okurdum gökyüzüne bakarak; nefesimden cam buğulanırdı... Adımı yazardım o şiirli buğuya, yanında bir boşluk bırakarak... Sonra yanına eklenecek mavi aşkımı hayal ederdim saatlerce... Şöyle olmalı, böyle bakmalı, böyle konuşmalı...
Şimdilerde gözlerine bakarak şiirler okuyorum içimden, sen duymuyorsun... Gözlerinin buğusuna adımı yazıyorum, yanına da mavi aşkımı; yani seni... Kapasan gözlerini, buğusu silinecek, adım silinecek gözlerinden, aşk silinecek...
Bir şiir okuyorum soğuk cama yaslanıp;
“Yokluğun cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum kapama gözlerini” diye biten...
Şimdi gözlerini kaparsan; gözlerindeki yıldızlar sönecek...
Şimdi gözlerini kaparsan; maviler çok üşüyecek...

GİTMEK

Bugünlerde herkes gitmek istiyor.
Küçük bir sahil kasabasına,
Bir başka ülkeye, dağlara, uzaklara...

Hayatından memnun olan yok.
Kiminle konuşsam aynı şey...
Her şeyi, herkesi bırakıp gitme isteği.

Öyle 'yanına almak istediği üç şey' falan yok.
Bir kendisi.
Bu yeter zaten.
Her şeyi, herkesi götürdün demektir.
Keşke kendini bırakıp gidebilse insan.
Ama olmuyor.

Hadi kendimize razıyız diyelim, öteki de olmuyor.
Yani herşeyi yüzüstü bırakmak göze alınmıyor.

Böyle gidiyoruz işte.
Bir yanımız 'kalk gidelim',
öbür yanımız 'otur' diyor.

'Otur' diyen kazanıyor.
O yan kalabalık zira...
İş, güç, sorumluluk, çoluk çocuk, aile,
Güvende olma duygusu...
En kötüsü alışkanlık.
Alışkanlığın verdiği rahatlık,
Monotonluğun doğurduğu bıkkınlığı yeniyor.
Kalıyoruz...
Kuş olup uçmak isterken, ağaç olup kök salıyoruz.

Evlenmeler...
Bir çocuk daha doğurmalar...
Borçlara girmeler...
İşi büyütmeler...
Bir köpek bile bizi uçmaktan alıkoyabiliyor.

Misal ben...
Kapıdaki Rex'i bırakıp gidemiyorum.
Değil bu şehirden gitmek,
İki sokak öteye taşınamıyorum.
Alıp götürsem gelmez ki...
Bütün sokağın köpeği olduğunun farkında,
Herkes onu, o herkesi seviyor.
Hangi birimizle gitsin?

'Sırtında yumurta küfesi olmak' diye bir deyim vardır;
Evet, sırtımızda yumurta küfesi var hepimizin,
Kendi imalatımız küfeler.

Ama eğreti de yaşanmaz ki bu dünyada.
Ölüm var zira.
Ölüme inat tutunmak lazım,
İnadına kök salmak lazım.

Bari ufak kaçışlar yapabilsek.
Var tabii yapanlar, ama az.
Sadece kaymak tabakası.
Hepimiz kaçabilsek...
Bütçe, zaman, keyif... Denk olsa.
Gün içinde mesela...
Küçücük gitmeler yapabilsek.

Ne mümkün.
Sabah 9, akşam 18
Sonra başka mecburiyetler
Sıkışıp kaldık.
Sırf yeme, içme, barınmanın bedeli
Bu kadar ağır olmamalı.

Hayatta kalabilmek için bir ömür veriyoruz.
Bir ömür karşılığı, bir ömür yani.
Ne saçma...
Bahar mıdır bizi bu hale getiren?
Galiba.

Ben her bahar aşık olmam ama
Her bahar gitmek isterim.
Gittiğim olmadı hiç,
Ama olsun... İstemek de güzel

CAN YÜCEL

Özlem nedir diye sorsaydın dün
Farklı anlamlarda anlatırdım sana
Ama şimdi özlem deyince
Yüzüme güzel bir tebessüm geliyor...

Özlem nedir diye sorsaydın dün
Konuşur dururdum bolca
Ama bu seni düşünmek
Seni akla getirmek olmazdı...

Özlem nedir diye sorsaydın dün
Bilmiyorum gerçek anlamını derdim
Ama şimdi sorarsan bana
Özlemin adı SENSİN....

Korkuyorum....
Hayat korkutuyor beni..
Sen korkutuyorsun beni..
Güneş korkutuyor beni..
Yollar korkutuyor beni..

Korkuyorum....
Duygularım korkutuyor beni
Düşüncelerim korkutuyor beni..
Kalbim korkutuyor beni..
Sen korkutuyorsun beni..

Korkuyorum...
Seni istemek korkutuyor beni
Seni özlemek korkutuyor beni..
Seni görmek korkutuyor beni..
Seni görmemek korkutuyor beni..

Korkuyorum..
Ellerimde seni görmek..
Gözlerimde seni görmek..
Saçlarımda seni görmek..
Asıl önemlisi kalbimde seni görmek
Korkutuyor beni...

Küçücük gözlerinle kocaman baktın bana
Gözlerin küçüktü bakışların kocaman
Kocaman bakışlarında gördüğüm
Kocaman koskocaman bir hayatın özetiydi..

Küçük gözlerin kocaman sevgi doluydu
Sevgi doluydu kocaman bakan gözlerin
Kocaman hayatın ardından bakan küçük gözlerin
Kocaman sevgi saçıyordu kocaman bakan gözlerin..

Afacan bir çocuk oturmuştu gözlerine
Sevgiyle bakıyordu afacan çocuk
Kocaman sevgiyle bakıyordu afacan çocuk
O afacanı hiç kaybetme :-)))

Kaderin amansız oluşu değilidir sorun; çünkü insan birşeyi inatla isterse onu elde eder. Korkunç olan istediğimiz şeyi elde ettikten sonra ondan bıkmamızdır. O zaman sucu kaderde değil, kendi isteğimizde bulmalıyız.

'Sevgi' olmasa, yaşanabilir bir yer olur mu dünya? .....Dünyayı yaşanılabilir kılan en önemli şey sevgidir....