Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Çok severim..Özellikle can eriğini böyle ekşiliğinden surat ifadem bir iki dakikalığına değişecek yani en ekşisinden :))

Ben varken o olmayacak, O varkende ben.O halde ölümden korkmak niye? demiş yazarın biri..Ferahlatıcı ve güzel bir cümle ama ölünce suale çekilmekten ve asıl korkunun o olduğundan haberi yok sanırım kendilerinin..

Kızıyor gibi görünsemde arkadaşlarımın bana sen hiç sevdin mi? demesi hoşuma gidiyor. Özellikle kankamın :) Sahi kanka ben hiç sevdim mi? :))

Bence artık bunadı...

Çok sevmediğim halde ömrümün sonuna kadar içinden çıkmayı düşünmediğim, birgün çıksamda aklımı, yüreğimi, kalbimi sınırları dahilinde bıracağım içinde bir çok anı acı saklı olan ilçe...

Bol miktarda acı, huzursuzluk, gözyaşı kaldı bana miras...Paylaşmaya da kıyamıyorum..Tek başıma da harcayamıyorum:(

Nefret ediyorum bu günden..Nefretim o gün ne yapacağımı bilmememden kaynaklanıyor aslında..Allahım ben o gün ne yapacağım..Televizyonu açsam babalar günü,dışarı çıksam bir sürü resim,yazı babalar günüyle alakalı..Biraz önce biri geldi babanıza hediye alın diye yaktı canımı gitti..Benim babamın günü yok demek geldi içimden ama ben o ara pazar günü ne yapacağım diye düşünüyordum..

Açmadın gözlerini, bakmadın yüzüme..Ben arkadandan sadece baktım..Oysa söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki..Gidersen iyiye dair ne varsa yitireceğim,gidersen karanlığa mahkum edeceksin günlerimi ve ben o karanlıkta yolumu kaybedeceğim diyecektim sana..Konuşamadım..Çünkü bakmadın yüzüme..Bir kere baksan yüzüme gitme desem gitmezdin sen.Bilirim hiç kıyamazdın bana..Gitme desem gitmezdin..O yüzden belkide kapattın gözlerini giderken..Bense gidişini görmemek için yaptım aynı şeyi..kapattım gözlerimi.Öylesine acıdı ki, öylesine yandı ki canım...Acım yaş olup akmalıydı gözümden ama ağlayamadım..Sen giderken bir kere baksaydın yüzüme.. :( Öyle mutsuzum ki hala..Sen giderken kopkoyu bir karanlık bıraktın ardında...Benim şığım sendin..Işıksızım,Sensizim,Mutsuzum...

...m U t S u Z u M...

Gittin...
Ben arkandan sadece baktım.
Oysa söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki...
’’gidersen, iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.
Gidersen, sönecek içimdeki ateş ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
Gidersen, karanlığa mahkum edeceksin günlerimi.
O karanlıkta yolumu kaybedeceğim...’’ diyecektim sana.
Konuşamadım...

Gittin...
gidişini görmemek için gözlerimi kapattım.
Öğlesine acıdı ki içim, tutup koparsalardı kolumu,
bacağımı bu kadar acı duymazdım.
Acım yaş olup akmalıydı gözümden.
Ağlayamadım...

Gittin...
gidişini önlemek için tutmalıydım ellerinden.
Ellerim değilmiydi her dokunuşunda seni ürperten? !
ürperirdin yine biliyorum.
Bir kez dokunsam, bir kes tutsam ellerini,
gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu.
Tutamadım...

Gittin...
bir okyanusun ortasında,
tek küreği kaybolmuş
sandalda dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim artık.
Bil ki; Sevmekten vazgeçmedim seni,
Bil ki:Hiç vazgeçmeyeceğim..