Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Herkes Gibisin – Cem Karaca

Bir gün gelir belki
Kavuşuruz seninle
Meydan okuruz dünyaya
Kaybolan geçmişe
'Sonsuz aşk yoktu ya'

Bana masum bir kadın göster, hemen orada bileğimi keseyim... av mevsimi

Havada soğuk değil mi? birden soğudu ama dün böyle değildi, dün bütün gün görevdeydim ben. bizde mesai öyle 24 - 24.. Tabi sen şimdi soracaksın 24-24 ne diye? Yani 24 saat görev 24 saat istirahat. Nasıl sahlep iyi mi? Süte mi yapmışlar yani hani suya yapıyorlar bazen. Süte yaptılarsa içicem. Bizim oralarda sormazsın bile direkman süte yaparlar. Burda herşey farklı tabi,burda herşeyi sulandırıyorlar...

Rüyamda bir kelebek olduğumu gördüm. nehir kenarlarında uçtum, güneşin ışığını kanatlarımda hissettim sonra uyandım ve kendi kendime sordum.
Ben insan olduğunu düşleyen bir kelebek miyim? yoksa kelebek olduğunu düşleyen bir insanmıyım.?

Çok iyi bilirim kelebeklerin neden kırılgan olduklarını;
kelebek olmayı seçtiklerinden.

Çocuğum... gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk hiçbir yere gitmiyor.

Sözlerin yankılandı her sorduğumda, 'Biliyorsun.'
'Biliyorsun' 'Kalamam' demekti.

Kimse aşk kadar
Sert vurmuyor böyle
Düşünmeden severek
Yalnızlıkla yaptım
Gözlerin derin
Kırparsan özlerim
Af edersin severek
Yanlışmı yaptım?

Ben bozkırdaki ağaç
Sen uzakta akan su
Özlemi yüreğimin
Yüzyıllardır yakan su
Bir ağrılı bekleyiş
Ki tükenmez bir türlü
Ne duam işitilir
Ne söylediğim türkü
Kavrulmuş dallarımdan
Haber etsinler diye
Nice kuşlar uçurdum
Dönmediler geriye

Adressiz yolculuklar matarasında
Sırt çantasında yalnızlığı
Naftalin kokuyor türküleri unutulmuş zamanlardan
Geleceği anılarında arayan
Dağ gibi yaralı nehirler gibi durgun
Düşbaz türküler taşıyor gün bitimi şafaklarda
Şehirler uyanıyor ardından
Gözleri hala çocuk...