Kültür Sanat Edebiyat Şiir

  • acı07.07.2007 - 21:37

    İlgisiz kalmış bir çocuk çâresizliğiyle gözlerimi yere indiriyorum.
    Saçlarım yüzümü örtüyor...
    Uyuşan dudaklarıma bastırıyorum. Bu et parçaları benim mi? !
    Yanağım, gözümün hediye ettiği tuzlu yaşları emmeye çoktan alıştı.
    Bir ben alışamadım hıçkıra hıçkıra ağlayan bu kızın ben olduğuma...
    Acı...
    Öyle büyüksün ki...
    Büyük...
    İlgisiz kalmış bir çocuk çâresizliğiyle gözlerimi yere indiriyorum.
    'Büyük'lerden nefret ediyorum...

  • müşteki03.07.2007 - 15:16

    Yatağıma mutlu mesut, tatlı rehâvet içinde uzanmışken çalmaya başlayan telefondan...
    Eliyle destek vererek sümkürdüğü burnundan şelâle gibi yemyeşil sıvıyı boşalttıktan sonra poşetlere meyve dolduran pazarcıdan...
    Tırnağımın köşesinde kalan minicik parçayı büyük bir zevkle kemirirken ders anlatmayı yarıda keserek 'Yeme kızım artık şu tırnağını...' diyen hocadan...
    müştekî olduğumu bildiririm.
    Gereğinin yapılmasını arz ederim.
    ANKARA 2007

  • acımadıki07.03.2007 - 22:58

    'acımadı ki' şeklinde bir terim zâten varken,
    'Acaba neden böyle yazım hatası olan bir terim ekleme ihtiyacı hissedildi ki? '
    şeklinde düşündüren
    terim...