Şu anda okumakta oldugum ve elimden düşürmedigim bir ktap kimi sayfalarında ninelerimizin dedelerimizin kısaca büyüklerimizin yaptıklarını ettiklerini okuyunca gözlerim duygulanıyo bazende bir azim beliriyor kitap gerçektende son derece kaliteli herkeze okumasını tavsiye ederim
hayatımıza girdi ve çıkmak bilmiyor gelişen her yenilik bir çok kolaylık sunuyor ama asıl en önemlisi hayatımızı kolaylaştırmasından ziyadae eski tatları ve zevkleri alamamaktayız
Okul parasını biriktirebilmek için bir haftadır fırında çalışıyorum ve günde 9000 adet ekmek elimden geçiyor Ellerimde ve kollarımda bi sürü yara ve yanık izi oluştu ekmek bana şuna anımsatıyor hayatın zorlugunu bir şeyler elde edebilmek için yaptıklarınızı örnegin şimdi işe gidiyorum ve saat 3:00 te iş başı yapıyorum aralıksız 9 saat boyunca ekmek çıkartıyorum ve en önemlisi yaptıgım işin sonucunda birçoık insanın karnını doyurdugunu ve bana karşı bi saygı beslediklerini bilmek oluyor
Aslında hatırlamak bile istemediğim ama hatırlamadanda yapamadıgım birçok arkadaşımı ve çevremde ölen onca insanı görüp elinden birşey gelmeden çaresizce etrafa aval aval bakmanın ne demek oldugunu anlatmam mümkün olamaz ama o gün hatırladıgım tek şey saat 2:50 gibi yatmıştım deprem anında evin bi duvarından diger duvarına uçtugum duvara çarpmam sonucu büyük yaralar aldıgım annemin bagırarark bir arada olalım ölürsek bizi beraber bulurlar demesi babamın durmadan tekbir getirmemizi istemesi idi. yukarıdan gelen yıkıntı sesleri (Megersem bütün çatıdaki kiremitlerin kırılarak merdiven aralıgına düşmesi sonucu oluşan ses) dahilinde içimizdeki korku dahada artmıştı ne varki deprem geçmiş artık dışarı çıkmıştık bütün sokak temiz idi hiçbiyerde bi hasar yoktu ufak defek hasarlar dışında bi kaç çatı yıkılmış bazı çatılar tam anlamıyla ters dönmüşlerdi bazı evlerin araları açılmıştı ve biz artık geçti hiç kimseye bişey olmadı diye seviniyordukki eski komşumuz sokaga gelip yardım edin eşim çocuklarım enkaz altında kaldı demesi ile herkez irkildi birden daha sonra havanın aydınlanmaya başlaması ile birlekte o yıkılan evler bir bir ortaya çıkıyordu bu durumu görünce dayanamadım ve bi anlık cesaretle eve girdim bisikletimi çıkardım ve şehirde tanıdığım bütün akrabalarımı arkadaşlarımın evlerine gittim allahtan kimsede büyük şeyler yoktu. ama o günün bende bıraktıgı duygusal bozukluk anatılamaz çünkü akrabalarıma bakmaya giderken bir çok enkaz gördüm felakkette kalan birçok insan yolun ortasına oturmuş aglıyor elleirnden bişey gelmeden sadece enkaz yığını içindeki akrabalarını annesini babasın kardeşini kurtarma amacı içindeydi yollarda yıkık binalar enkaz alttlarından gelen yardım edin! ! ! kimse yokmu! ! ! die bağırmaları içimi çok kötü ediyordu ama o gün inanamadıgım bir olay daha vardı onca insan can derdinde iken bazı şerefsizler kanı bozuk insanlar birçok magzayı talan etmekle ugraşıyolardı yardım amacı ile evlere girip hırsızlık yapanlar vardı bu olay en basitinden benim başımdan geçti depremin olduktan 2 saat kadar sonra bazı insanların gelip eve girmeye çalışmaları engel oluncada sen kim oluyon biz yardım etcez diyip beni kovmaları sonra benim adamlarla kavgaya tutuştuktan sonra tüm sokak sakinlerinin geldigini görünce adamların kaçmaya başlaması gibi neyse bu depremde birçogumuz yakınlarımızı ailemizi sevdiklerimizi kaybettik sonuçta bu olaydan bir ders alındımı hiç sanmıyorum Allah bidaha böyle acı ve hüzün göstermesin:'(
mide ağrısı
Şu anda okumakta oldugum ve elimden düşürmedigim bir ktap
kimi sayfalarında ninelerimizin dedelerimizin kısaca büyüklerimizin yaptıklarını ettiklerini okuyunca gözlerim duygulanıyo bazende bir azim beliriyor kitap gerçektende son derece kaliteli herkeze okumasını tavsiye ederim
neden herkezle kavga ediyorum
neden günleirm çok karanlık geçiyo
neden ölüme ihityaç duyuyorum
neden neden neden
ne neden?
hayatımıza girdi ve çıkmak bilmiyor
gelişen her yenilik bir çok kolaylık sunuyor
ama asıl en önemlisi hayatımızı kolaylaştırmasından ziyadae eski tatları ve zevkleri alamamaktayız
ayrıca para kazanmak
çalışmak
Okul parasını biriktirebilmek için bir haftadır fırında çalışıyorum
ve günde 9000 adet ekmek elimden geçiyor
Ellerimde ve kollarımda bi sürü yara ve yanık izi oluştu
ekmek bana şuna anımsatıyor
hayatın zorlugunu bir şeyler elde edebilmek için yaptıklarınızı
örnegin şimdi işe gidiyorum ve saat 3:00 te iş başı yapıyorum aralıksız 9 saat boyunca ekmek çıkartıyorum ve en önemlisi yaptıgım işin sonucunda birçoık insanın karnını doyurdugunu ve bana karşı bi saygı beslediklerini bilmek oluyor
BEN OLMAZSAM AÇ KALIRSINIZ BEEE:P
Aslında hatırlamak bile istemediğim ama hatırlamadanda yapamadıgım birçok arkadaşımı ve çevremde ölen onca insanı görüp elinden birşey gelmeden çaresizce etrafa aval aval bakmanın ne demek oldugunu anlatmam mümkün olamaz ama o gün hatırladıgım tek şey saat 2:50 gibi yatmıştım deprem anında evin bi duvarından diger duvarına uçtugum duvara çarpmam sonucu büyük yaralar aldıgım annemin bagırarark bir arada olalım ölürsek bizi beraber bulurlar demesi babamın durmadan tekbir getirmemizi istemesi idi. yukarıdan gelen yıkıntı sesleri (Megersem bütün çatıdaki kiremitlerin kırılarak merdiven aralıgına düşmesi sonucu oluşan ses) dahilinde içimizdeki korku dahada artmıştı ne varki deprem geçmiş artık dışarı çıkmıştık bütün sokak temiz idi hiçbiyerde bi hasar yoktu ufak defek hasarlar dışında bi kaç çatı yıkılmış bazı çatılar tam anlamıyla ters dönmüşlerdi bazı evlerin araları açılmıştı ve biz artık geçti hiç kimseye bişey olmadı diye seviniyordukki eski komşumuz sokaga gelip yardım edin eşim çocuklarım enkaz altında kaldı demesi ile herkez irkildi birden daha sonra havanın aydınlanmaya başlaması ile birlekte o yıkılan evler bir bir ortaya çıkıyordu bu durumu görünce dayanamadım ve bi anlık cesaretle eve girdim bisikletimi çıkardım ve şehirde tanıdığım bütün akrabalarımı arkadaşlarımın evlerine gittim allahtan kimsede büyük şeyler yoktu. ama o günün bende bıraktıgı duygusal bozukluk anatılamaz çünkü akrabalarıma bakmaya giderken bir çok enkaz gördüm felakkette kalan birçok insan yolun ortasına oturmuş aglıyor elleirnden bişey gelmeden sadece enkaz yığını içindeki akrabalarını annesini babasın kardeşini kurtarma amacı içindeydi yollarda yıkık binalar enkaz alttlarından gelen yardım edin! ! ! kimse yokmu! ! ! die bağırmaları içimi çok kötü ediyordu ama o gün inanamadıgım bir olay daha vardı onca insan can derdinde iken bazı şerefsizler kanı bozuk insanlar birçok magzayı talan etmekle ugraşıyolardı yardım amacı ile evlere girip hırsızlık yapanlar vardı bu olay en basitinden benim başımdan geçti depremin olduktan 2 saat kadar sonra bazı insanların gelip eve girmeye çalışmaları engel oluncada sen kim oluyon biz yardım etcez diyip beni kovmaları sonra benim adamlarla kavgaya tutuştuktan sonra tüm sokak sakinlerinin geldigini görünce adamların kaçmaya başlaması gibi
neyse bu depremde birçogumuz yakınlarımızı ailemizi sevdiklerimizi kaybettik sonuçta bu olaydan bir ders alındımı hiç sanmıyorum
Allah bidaha böyle acı ve hüzün göstermesin:'(
Yok öle bişey
olmadı olmayacakta
inanmıyorum aşka sevgiye
herkesin yüzü ssahhte
neyse anlamsız şeyler bunlar