Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Bir tek gerçek aşk vardır o da çocuklarıma duyduğum aşk... gerisi gelip geçici hevesler, anlık duygular..

Sibel Can - Seyyah

Emre Aydın - Hoşçakal.......

Duyguların ahengli dizilişi...

Beni bende demen bende değilim
Bir ben vardır bende benden içeri.

Yunus Emre...

Yürekçe; dobra dobra, olduğu gibi, iç sesi...

medeniyetler beşiği Anadolu topraklarından onca millet, onca kavim gelmiş geçmiş.. sonunda sınırları, bayrağı, milli marşı ve resmi dili Türkçe olan demokrasi ile yönetilen bir cumhuriyet kurulmuş,.. topraklarımızda yaşayan azınlıkların ne dillerine ne dinlerine nede örf ve adetlerine karışılmış.. herkes ister lehçesini ister şivesini kullansın, kim karışmış bu zamana kadar.. kürtçe dünyada ortak dil (ingilizce gibi) olarak kullanılsa idi kesinlikle okullarda seçmeli ders olsun isterdim.. dünyada konuşulan dillerden ne farkı var..Türkiye olarak ithalat-ihracaatımızı, siyasi dış ilişkilerimizi, sanatsal faaliyetlerimizi daha bir çok sınır dışı ilişkilerimizi o zaman kürtçe ile yapardık..dediğim gibi dünya ortak dili olsa idi.. Türkiye Demokratik bir Cumhuriyettir dilide TÜRKÇE'dir.....

Ebedî vuslata erdiğini belirtmek için düğün gecesi anlamına 'şeb-i aruz' denilir.
Mevlananın ölüm günü 17 Aralık, bu gün semazenlerle kutlanır..

Hakka kavuştuğum gün tabutum yürüyünce şu dünyanın dertleri ile dertleniyorum sanma. Bana ağlama yazık yazık deme. Cenazemi görünce ayrılık ayrılık diye feryat etme. Bedenimi toprağa verirken elveda elveda diye ağlama. Gün batımını gördün ya, gün doğumunu da seyret. Hangi tohum yere atıldı da çıkmadı. insan tohumu için neden yanlış bir zanna düşüyorsun? '

'Mezarımın toprağı bir yudum şarap gibidir. Bedenimi içince, canım göklerin üstüne çıkar. O padişah değilim ki tahttan ineyim de tabuta bineyim. Benim fermanımın yazısı ebediliktir'

Aklıma gelen ilk görüntü, eğilip doğrulan, harıl harıl çalışan köylüler.. Kasa kasa toplanan üzümler bir yanda da kamyona yükleme yapan işçiler...Ege de uçsuz bucaksız gibi görünen beton direkler arasında bir bağ bozumu....

Garipçe Köyü, kelime haznemizdeki 'köy' kelimesinin hakkını veren bir yerleşim yeridir.
İnanın abartmıyorum sabahları gerilerek uyandığınızda eşşek ve horoz sesi duyuyorsunuz.. Cumbalı evleri var. Sanki eski bir Türk filminin İstanbul sokaklarında gezinir gibi bir his veriyor bu evler. Sabah pencereden sarkıp ne var ne yok diye bakınarak esnerseniz mis gibi tezek kokularını çekersiniz içinize. :)) İşte tam bir köy panoraması size..
Evimizin pencereleri Sivri tepesine bakıyor.. Yine sabahları karşılaştığım bir manzaradan bahsedeyim.. Koyunlarını dağa götüren eşşeği ve köpeği ile çobanların koyunlara seslenişi çok güzel..
Kısacası eşimin köyü çok güzel.Görmenizi çok isterim..