Geçici şeylere üzülme, kalıcı dertlere kederlenme.Bir gün bitecek hepsi.
Saklı cümleler, bir elin diğerine dokunmadan önce düşündüğü şeydir. Söylenmez, ama hissedilir.
İçsel imar planı, bazen sadece bir aynayı kaldırmaktır. Kırık yansımaları değil, yeniden bakmayı öğrenmektir.
Acıya dair; en sessiz olanı en derin iz bırakır. Çünkü bağıran acı geçer gider, suskun olanı içine yerleşir insanın. — @demlenmisSiirler
En büyük yanlış, karşındakinin sessizliğini kendi rahatlığın sanmaktır.
En son içimde susturduğum, bir ihtimaldi. Söylesem kırılırdı, sustum; kırıldım.
“Bir melodi, farklı enstrümanlarla aynı duyguyu taşıyorsa; işte o, ortak sestir.” — DemlenmişŞİİRLER
“Sevinç, bazen sadece pencereye vuran sabah ışığıdır.” — @demlenmisSiirler
Çanakkale’nin nefesi...Denizin iki kıtayı birleştirdiği yerde başlar. Rüzgâr, Gelibolu sırtlarında bir zamanlar susmuş ama unutulmamış cümleleri taşır. Her taş, bir tanıktır burada. Her dalga, bir hatırayı kıyıya bırakır. Toprak, sadece bedenleri değil, birlikte kalabilmenin izlerini saklar. Çanakkale’nin nefesi, savaşın değil, dayanışmanın şiiridir. Bir milletin sessizce birbirine yaslandığı ve zamanın bile eğildiği bir direniştir.
“İnsanları birleştiren duygular, ayıran ise fikirlerdir.” — Johann Wolfgang von Goethe
Geçici şeylere üzülme, kalıcı dertlere kederlenme.
Bir gün bitecek hepsi.
Saklı cümleler,
bir elin diğerine dokunmadan önce düşündüğü şeydir.
Söylenmez, ama hissedilir.
İçsel imar planı,
bazen sadece bir aynayı kaldırmaktır.
Kırık yansımaları değil,
yeniden bakmayı öğrenmektir.
Acıya dair;
en sessiz olanı en derin iz bırakır.
Çünkü bağıran acı geçer gider,
suskun olanı içine yerleşir insanın.
— @demlenmisSiirler
En büyük yanlış,
karşındakinin sessizliğini
kendi rahatlığın sanmaktır.
En son içimde susturduğum,
bir ihtimaldi.
Söylesem kırılırdı,
sustum; kırıldım.
“Bir melodi, farklı enstrümanlarla aynı duyguyu taşıyorsa; işte o, ortak sestir.”
— DemlenmişŞİİRLER
“Sevinç, bazen sadece pencereye vuran sabah ışığıdır.”
— @demlenmisSiirler
Çanakkale’nin nefesi...
Denizin iki kıtayı birleştirdiği yerde başlar.
Rüzgâr, Gelibolu sırtlarında
bir zamanlar susmuş ama unutulmamış cümleleri taşır.
Her taş, bir tanıktır burada.
Her dalga, bir hatırayı kıyıya bırakır.
Toprak, sadece bedenleri değil,
birlikte kalabilmenin izlerini saklar.
Çanakkale’nin nefesi,
savaşın değil, dayanışmanın şiiridir.
Bir milletin sessizce birbirine yaslandığı
ve zamanın bile eğildiği bir direniştir.
“İnsanları birleştiren duygular, ayıran ise fikirlerdir.”
— Johann Wolfgang von Goethe