Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Kurunun yanında yaş da yanıyor böylece.

Sosyal medyada herkes zengin, herkes çok güzel. Üstelik de bedava:)
Aynalara isyan:))))
Allah iyiliğini versin…

Akıl ve beden bir yere kadar doğru orantılı gelişir ve aklın gelişimi fizyolojik olarak tamamlandıktan sonra artık beden ile ters orantılıdır. Çünkü beden hiç durmayan bir süreçle büyümeye devam ederken akıl
( ruh) yaşlanmaz ve bu zorunlu süreçte aslında karşı çıkar içinde fırtınalar eser, aynada gördükleri ile hissettikleri farklıdır çünkü bazılarımız bu savaşı dışarıya farklı eylemlerle yansıtırlar. Genç kıyafetleri giymek, çok fazla spor yapmaya çalışmak. Frapan saç modelleri gibi. Bunlar aslında bu yaşlanma sürecine karşı koymadır. Bu kötü bir şey mi?
Sorusu sorulduğunda güzel yaşlanmak elbette ki çok önemli tabii ki egzersizler, güzel giyinmek, sosyal yaşamak, hayatın her yaşta güzel olduğunu ve olması gerektiği gibi yaşamanın en iyisi olduğunu idrak etmek gerekir. Neyse bu durumu psikolojik açıdan değerlendirmek gerekiyor. Ve bu karmaşayı herkes yaşar.
Aslı Birer

Cahit Sıtkı Tarancı da açıkça gayet sade bir dille bunu anlatmış.
35 YAŞ ŞİİRİ
Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.

Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?

Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.

Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.

Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız,
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor yalnızlığımız.

Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç farkettim taşın sert olduğunu.

Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.

Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?

Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.


Abuk subuk yorumlar yapıp ondan sonra da okumamakla boş yorum yapmakla suçlamadan önce bi yazdıklarınıza bakın. Bir de herkes anladığı gibi yorum yapar yani gelipte yorumlarının %100 doğruluğuna inanıp bir de başka yorumculara küçük düşürücü ifadeler kullanmak da bana göre hadsizlik. Şiiri yorumlayın! Yorumları değil! He hakikaten çok absürt bir şey yazılırsa hepimiz karşı çıkalım.

Bu günün şiirine atıf:)

Yaşlılık, ruhun zorunlu kabullenişidir…

İnsan neler yapabileceğini ve gücünü yeniden farkederek birlik olmanın tadını çıkaracaktır.
Yeter ki çok geç kalmasın.

Aslı Birer

Merhaba sevgili Tuba her zaman yorum yapman beni mutlu eder, bu platformda fikirlerine değer verdiğim insanlardan birisisin, katıl ya da katılma her zaman beklerim.
Sayfayı okuyan ve kimin ebediyete göç etmiş anne ve babaları varsa hepsinin ruhları şad mekanları cennet olsun.
Teşekkür ederim.

Bir anekdot

Bir gün yağmur yağıyor biz pehlivanla dışarıda yakalandık ben aniden sırtımı hafifçe eğip başımı neredeyse omuzlarımın arasına gizledim. Pehlivan bana doğru dönüp gülümsedi.
Eğildiğinde yağmur seni ıslatmadı mı pamuk şekerim?
Diye sordu.
Islatıyor dedim hafifçe de mahcup oldum
Omuzumu tuttu ve…
- eğer kaçacak yerin yoksa yağmura bile eğilme, eğilsen de eğilmesen de ıslanacaksın zaten.
Saçın da kurur, elbiselerin de.

Hafiften ikimizde ıslandık, kısa bir sürede bir kafeye gidip oturduk.

O gün yağmurda ıslanmak bana, daha önce hiç hissetmediğim duyguları hissettirmişti. O gün bu gündür yağmurdan kaçmak yerine tadını çıkararak gideceğim yere kadar hiç acele etmeden yürürüm. Ve çaresizlik hissine ne zaman kapılsam hep o gün gelir aklıma. Yağmur sadece hayatın tuzuydu ve ne kadar panikle koşarsam o kadar çok ıslanacağımı anlatmıştım.

Çuvaldızlı şaireden terfi mi ettik:))
Teşekkürler efenim…

Sevgiyle Nilüfer hanım…

Aylardan kasım ve tam da söylediği gün bu gün;
"Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır, ancak Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır."

İşte o gün gelip çatmış! o hilal ki yanmaya başlamıştır… işte o son söz döküldü vatanın babasının dudaklarından “Aleyküm selam” dedi ve göç etti bir ruh bedeninden
vakit gelmişti doğacaktı kalplere güneşi ebedi istirahatgâhına çekildi
o maviş gözleri,
Yeri;
Ne mutlu ki Türküm diyenlerin kalpleri,
Bir ulus doğurdu 57 yıllık ömründen
Geçti canından
Geçmedi asla vatanından
Kim sevmez ki seni atam kimler sevmez!?
Dünya saygıya durdu önünde
Çocuk yüreğimizle sevdik her 23 Nisan
Genç ruhumuzla sevdik her 19 Mayıs
Özgürce dolaşırken sevdik
Etekleri öpmek için eğilmeyen başımızı sevdik!
Serbest kalan imanımızla ibadetimizi sevdik!
Göklere uzanan bakışlarında semaları seyretmeyi sevdik!
Her 29 Ekim’de korkusuzca bayrağımızı göklerde dalgalandırmayı sevdik!
Seni kim sevmez ki!?
Dünya saygı duyuyor ömrüne
“ yurtta sulh cihan da sulh” deyişine!
Seni kim sevmez ki Atam? Seni kimler sevmez?
Vatanını, milletini, namusunu, şerefini! İki kuruşa satan iki kuruşluk hainler! bedhahlar! Kan emiciler! Seni sevmez!
İlelebet kalbimizde yanacak meşalen
Sen benim görünmeyen kuvvetimsin…
Aslı Birer






Şiir; Orhan Şaik Gökyay
Bu vatan toprağın kara bağrında
Sıradağlar gibi duranlarındır,
Bir tarih boyunca onun uğrunda
Kendini tarihe verenlerindir.Tutuşup kül olan ocaklarından,
Şahlanıp köpüren ırmaklarından,
Hudutlarda gaza bayraklarından
Alnına ışıklar vuranlarındır.Ardına bakmadan yollara düşen,
Şimşek gibi çakan, sel gibi coşan,
Huduttan hududa yol bulup koşan,
Cepheden cepheyi soranlarındır.İleri atılıp sellercesine
Göğsünden vurulup tam ercesine,
Bir gül bahçesine girercesine
Şu kara toprağa girenlerindir.Tarihin dilinden düşmez bu destan,
Nehirler gazidir, dağlar kahraman,
Her taşı yakut olan bu vatan
Can verme sırrına erenlerindir.Gökyay'ım ne yazsan ziyade değil,
Bu sevgi bir kuru ifade değil,
Sencileyin hasmı rüyada değil,
Topun namlusundan görenlerindir.

Aylardan kasım ve tam da söylediği gün bu gün;
"Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır, ancak Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır."

İşte o gün gelip çatmış! o hilal ki yanmaya başlamıştır… işte o son söz döküldü vatanın babasının dudaklarından “Aleyküm selam” dedi ve göç etti bir ruh bedeninden
vakit gelmişti doğacaktı kalplere güneşi ebedi istirahatgâhına çekildi
o maviş gözleri,
Yeri;
Ne mutlu ki Türküm diyenlerin kalpleri,
Bir ulus doğurdu 57 yıllık ömründen
Geçti canından
Geçmedi asla vatanından
Kim sevmez ki seni atam kimler sevmez!?
Dünya saygıya durdu önünde
Çocuk yüreğimizle sevdik her 23 Nisan
Genç ruhumuzla sevdik her 19 Mayıs
Özgürce dolaşırken sevdik
Etekleri öpmek için eğilmeyen başımızı sevdik!
Serbest kalan imanımızla ibadetimizi sevdik!
Göklere uzanan bakışlarında semaları seyretmeyi sevdik!
Her 29 Ekim’de korkusuzca bayrağımızı göklerde dalgalandırmayı sevdik!
Seni kim sevmez ki!?
Dünya saygı duyuyor ömrüne
“ yurtta sulh cihan da sulh” deyişine!
Seni kim sevmez ki Atam? Seni kimler sevmez?
Vatanını, milletini, namusunu, şerefini! İki kuruşa satan iki kuruşluk hainler! bedhahlar! Kan emiciler! Seni sevmez!
İlelebet kalbimizde yanacak meşalen
Sen benim görünmeyen kuvvetimsin…
Aslı Birer






Şiir; Orhan Şaik Gökyay
Bu vatan toprağın kara bağrında
Sıradağlar gibi duranlarındır,
Bir tarih boyunca onun uğrunda
Kendini tarihe verenlerindir.Tutuşup kül olan ocaklarından,
Şahlanıp köpüren ırmaklarından,
Hudutlarda gaza bayraklarından
Alnına ışıklar vuranlarındır.Ardına bakmadan yollara düşen,
Şimşek gibi çakan, sel gibi coşan,
Huduttan hududa yol bulup koşan,
Cepheden cepheyi soranlarındır.İleri atılıp sellercesine
Göğsünden vurulup tam ercesine,
Bir gül bahçesine girercesine
Şu kara toprağa girenlerindir.Tarihin dilinden düşmez bu destan,
Nehirler gazidir, dağlar kahraman,
Her taşı yakut olan bu vatan
Can verme sırrına erenlerindir.Gökyay'ım ne yazsan ziyade değil,
Bu sevgi bir kuru ifade değil,
Sencileyin hasmı rüyada değil,
Topun namlusundan görenlerindir.

Bugün yüreğimden bunlar döküldü

Nadir insanlar öldükleri gün doğarlar!
Mustafa Kemal Atatürk’ de onlardan biriydi. Ve ölene kadar vatanı için yaşadı, 10 Kasım 1938 saat:09.05 itibariyle kalplerde dirilmiş neredeyse bir asra yakın zamandır da sevgisi hiç bitmeyen ve hiç bitmeyecek olan o büyük dahiyi saygı, sevgi, hürmet ve minnetle, rahmetle anıyorum mekanın kalplerdeki kadar güzel olsun diliyorum. Çünkü Allah sevdiği kulunu sevdirirmiş. Ruhun şad olsun Gazi Mustafa Kemal Atatürk
Ata kızı:(