Kültür Sanat Edebiyat Şiir

İnsanları Kusurlarıyla Sevmek
Bu kadar zor mu insanları kusurlarıyla sevmek? Hiç olmazsa oldukları gibi kabul etmek… Hilesiz hurdasız, yalansız dolansız, illa da bizim istediğimiz kalıba sokmadan, kendimize benzetmeye çalışmadan, karşılık beklemeden, gülmeden, kınamadan, arkasından konuşmadan sevemez miyiz insanları? Çatlarız vallahi!
Doğan Cüceloğlu.. yazısından:)

Eee boşuna demedik,” bir acı kahve kadar bile hatırımız kalmamış” dedik demesine de bir arpa boyu yol alamadık ya..

Bilirim çok seversin ustayı.
Videonuz çok güzel olmuş emeğinize sağlık

Her zamanki halim:))

:)))

Moderatör ceza mı verdi hepinize:)

Ne sessizlik benden başka kimse yok galiba.?
:))

Günaydın,
Daha önce duymamıştım yazınızdan sonra okudum çok hazin bir öykü.

Bir zamanlar kara dut ağacının yemişleri kar gibi beyazdı.
O dutlar nasıl oldu da ansızın renk değiştirdi, bilir misiniz?
Garip, garip olduğu kadar da üzücü bir öyküdür bu,
gencecik iki sevgilinin ölümünü anlatır:

Giriş kısmı;)

Öyle galiba fikirdaşım:)