© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
artık yiyebileceğin kadar piştim
çevirin artık
diyor cellatların yanan ızgara üstüne attığı kurban
herşeyle dalga geçebilen adam
Sarılabileceğin herkesi öldürdün sen.
Seninle konuşabilecek her şeyi susturdun.
Sevdiğin müzikler seni sevmiyor artık.
Dokunduğun tenleri çürüttün sen;
yazıldığın şiirleri utandırdın her harfinden.
Sen oradan geçerken bir ev bile
kendini canlı hissederdi;
taştan, duvardan yapılmamış gibi olurdu bu şehir.
Seni öpebilecek her dudağı kanattın sen,
seni sarabilecek her kolu koparttın,
sana güzel bakan her gözü kör ettin.
Elbette yalnız değilsin ama
seni üzecekler kaldı etrafında.
Seni kıracak olanlar,
sana acı verecek olanlar kaldı.
Bu yüzden kırıldım diye ağlama sakın sen,
bu yüzden acı çekiyorum diye
kahırlanma sakın.
İçin yanarsa şayet,
içindeki bıçakları o ateşte ısıtıp
bu yarayı dağlama.
Birgün çok yalnız kalırsan bunu tekrar et:
"gidecek bir yerim vardı, orayı yıktım."
teşekkür ederim Abdullah kardeşim
şarkı olarak da güzelmiş.
Ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysın.
Aslında yokum ben bu oyunda,
ömrüm beni yok saysın...
Yaşam bir ıstaka;
gelir vurur ömrünün coşkusuna.
Hani tutulur dilin,
konuşamazsın…
Tırmandıkça yücelir dağlar.
Sen mağlupsun sen ıssız
ve kalbinde kuşların gömütlüğü;
tutunamazsın!
Eloğlu sevdalardan dem tutar,
aşk büyütür yıldızlardan;
senin ise düşlerin yasak,
dokunamazsın...
Birini sevmişsindir geçen yıllarda.
Açık bir yara gibidir hâlâ.
Hâlâ ne çok özlersin onu,
ağlayamazsın…
Yolunda köprüler çürür.
Sesin, sessizlik sanki bir uğultuda.
Savurur hayat kül eyler seni,
doğrulamazsın!
Yapayalnız bir ünlemsin
dünyayı ıslatan şu yağmurlarda.
Her şey çeker ve iter,
anlatamazsın...
Yaşam bir ıstaka,
gelir vurur işte ömrünün coşkusuna.
Sesinde çığlıklar boğulur ama,
bağıramazsın…
Sonra vakt erişir, toprak gülümser sana;
upuzun bir ömrün ortasında
ne hayata ne ölüme
yakışamazsın…
Yazdırmalısın mezar taşına:
Ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysın,
aslında hiç olmadım ben bu oyunda
ömrüm beni yok saysın…
Ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysın.
Aslında yokum ben bu oyunda,
ömrüm beni yok saysın...
Yaşam bir ıstaka;
gelir vurur ömrünün coşkusuna.
Hani tutulur dilin,
konuşamazsın…
Tırmandıkça yücelir dağlar.
Sen mağlupsun sen ıssız
ve kalbinde kuşların gömütlüğü;
tutunamazsın!
Eloğlu sevdalardan dem tutar,
aşk büyütür yıldızlardan;
senin ise düşlerin yasak,
dokunamazsın...
Birini sevmişsindir geçen yıllarda.
Açık bir yara gibidir hâlâ.
Hâlâ ne çok özlersin onu,
ağlayamazsın…
Yolunda köprüler çürür.
Sesin, sessizlik sanki bir uğultuda.
Savurur hayat kül eyler seni,
doğrulamazsın!
Yapayalnız bir ünlemsin
dünyayı ıslatan şu yağmurlarda.
Her şey çeker ve iter,
anlatamazsın...
Yaşam bir ıstaka,
gelir vurur işte ömrünün coşkusuna.
Sesinde çığlıklar boğulur ama,
bağıramazsın…
Sonra vakt erişir, toprak gülümser sana;
upuzun bir ömrün ortasında
ne hayata ne ölüme
yakışamazsın…
Yazdırmalısın mezar taşına:
Ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysın,
aslında hiç olmadım ben bu oyunda
ömrüm beni yok saysın…
kenan ışık
veda
haklısın
doğru alıntıladığım şiiri de savunmak bana düşer di mi
sevgilinin dokunduğu elinin değdiği bir taş olmak bile yeğdir demek istemiş
şu aşamada reddedilirsen şaşırma inan o bahsettiğin hassasiyetler her kes için geçerli
tanıdıkça arkadaş olmaya değer bulursak belki
kerem cemciğim
umarım Nurullah genç duymuştur bu eleştirilerini
bir zamanlar bu şiiri ezberlemek gibi büyücek ve saf ve masum hayallerim vardı