Biz şimdiki bazı şiirlere güzel diyoruz.Kendi yazdıklarımıza güzel diyoruz.Evet bunları bu kadar övüyoruz da peki ya Divan Ustalarının yazdıklarını hangi kelimelerle ifade edeceğiz.
Bir nîm neşe say bu cihânın bahârını Bir sâgar-ı keşîdeyle tut lâlezârını Nedîm
Bunun gibi binlerce örnek var. Bu sadece orta derecesi.
"İnsan"ca Yaşamak Hayat bulduğumuz bu dünyada -kim ne derse desin,isteselerde istemeselerde- her insanın "insan"ca yaşamaya hakkı vardır. Yani her insanın öncelikle yaşamaya,özgürce düşünmeye,inanmaya,eğitim görmeye,evlenip çoğalmaya,barınmaya,hastalandığında hastaneye gidebilmeye,dinini serbestçe yaşamaya,dilini konuşabilmeye ve. hakkı vardır.Keza bunlardan daha büyük bir hak vardır.O da bu hakların ayrım gözetmeksizin tüm insanlara verilmesidir.
İnsanlar hür doğarlar,sonradan köle yapılırlar.(Zenci atasözü) Yani her insan eşit doğar.En nihayetinde eşit doğan birisinin de eşit şartlarda yaşaması gerekmez mi?birisini küçük görüp hiçbir hak tanınmaması asla doğru değildir.Tam da bu konuda:"Beni hor görme kardeşim,sen altınsın,ben tunç muyum?/Aynı vardan varolmuşuz,sen gülmüşsün,ben sac mıyım?/Ne var ise sende,bende./Aynı varlık her bedende./Yarın mezara girende!/Sen toksun da,ben aç mıyım?" diyen Âşık Veysel Şatıroğlu'nün hiç de haksız olmadığını itiraf edip kabullenmek mecburiyetindeyiz.Günümüze bir bakın.Her insan eşit haklara sahip mi? Mesela ABD'deki bir yarışmada altmış saniyede 4,500 hamburger yeniliyorken o arada 18 kişi de açlıktan ölüyor.Bilâkis birine verilmesi gerekenden fazla haklar verilirken, diğerine yaşama hakkı dahi verilmiyor.Oysa insan haklarının bir kişiye değil,adı üstünde tüm insanlığa verilmesi gerekir.Bunun içindir ki dinimiz bu hakların korunmasını kesin bir şekilde emrediliyor.Bu emir doğrultusunda İslâm hükümdarları da fethettikleri ülkelerdeki insanların haklarını teslim etmişlerdir.
Keza bu hayatta kısıtlanması gerekenlerin başında insan hakları gelir.Herkes kendi çıkar ve menfaatlerinden önce tüm insanlığın ortak haklarına saygı duymalı.Nitekim Yüce Allah (c.c.) bu hakların kısıtlanmasını emrederken kısıtlamak en büyük zâlimliktir.
Biz şimdiki bazı şiirlere güzel diyoruz.Kendi yazdıklarımıza güzel diyoruz.Evet bunları bu kadar övüyoruz da peki ya Divan Ustalarının yazdıklarını hangi kelimelerle ifade edeceğiz.
Bir nîm neşe say bu cihânın bahârını
Bir sâgar-ı keşîdeyle tut lâlezârını
Nedîm
Bunun gibi binlerce örnek var. Bu sadece orta derecesi.
"İnsan"ca Yaşamak
Hayat bulduğumuz bu dünyada -kim ne derse desin,isteselerde istemeselerde- her insanın "insan"ca yaşamaya hakkı vardır. Yani her insanın öncelikle yaşamaya,özgürce düşünmeye,inanmaya,eğitim görmeye,evlenip çoğalmaya,barınmaya,hastalandığında hastaneye gidebilmeye,dinini serbestçe yaşamaya,dilini konuşabilmeye ve. hakkı vardır.Keza bunlardan daha büyük bir hak vardır.O da bu hakların ayrım gözetmeksizin tüm insanlara verilmesidir.
İnsanlar hür doğarlar,sonradan köle yapılırlar.(Zenci atasözü) Yani her insan eşit doğar.En nihayetinde eşit doğan birisinin de eşit şartlarda yaşaması gerekmez mi?birisini küçük görüp hiçbir hak tanınmaması asla doğru değildir.Tam da bu konuda:"Beni hor görme kardeşim,sen altınsın,ben tunç muyum?/Aynı vardan varolmuşuz,sen gülmüşsün,ben sac mıyım?/Ne var ise sende,bende./Aynı varlık her bedende./Yarın mezara girende!/Sen toksun da,ben aç mıyım?" diyen Âşık Veysel Şatıroğlu'nün hiç de haksız olmadığını itiraf edip kabullenmek mecburiyetindeyiz.Günümüze bir bakın.Her insan eşit haklara sahip mi? Mesela ABD'deki bir yarışmada altmış saniyede 4,500 hamburger yeniliyorken o arada 18 kişi de açlıktan ölüyor.Bilâkis birine verilmesi gerekenden fazla haklar verilirken, diğerine yaşama hakkı dahi verilmiyor.Oysa insan haklarının bir kişiye değil,adı üstünde tüm insanlığa verilmesi gerekir.Bunun içindir ki dinimiz bu hakların korunmasını kesin bir şekilde emrediliyor.Bu emir doğrultusunda İslâm hükümdarları da fethettikleri ülkelerdeki insanların haklarını teslim etmişlerdir.
Keza bu hayatta kısıtlanması gerekenlerin başında insan hakları gelir.Herkes kendi çıkar ve menfaatlerinden önce tüm insanlığın ortak haklarına saygı duymalı.Nitekim Yüce Allah (c.c.) bu hakların kısıtlanmasını emrederken kısıtlamak en büyük zâlimliktir.