Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Yâr
Nasıl yâr diyeyim ben sana yâr
Yârim isen gel biraz, hicranımı sar.

Bir şiiri belki defalarca okumuşsundur ve sevmişsindir ama, o şiiri öyle duygularla hissederek okumaya başlarsın adeta yaşarsın şiirdekileri işte bu insana acı verir.

Bin parçaya ayrılırsın da her parçan bir yerde kalır ve o parçaları bir daha asla toplayamazsın, toplasan da hiç bir zaman eskisi gibi olmaz..
İşte öyle parçalanmış, dağılmış hisseder insan bazen kendini, ruhunu.. İnsanın ruhu acır mı? ? ? Acırmış...

YALANCI

Hadi gel yeniden başlayalım, en baştan sevgilim
Her seferinde birbirimize yeni yalanlar söyleyelim
Yalanlarla kurulan bir dünya süsleyelim
Olmayan aşkımızı varmış gibi büyütelim.

Her söylediğin riyayken nasıl inanayım sana
Kaptırdım kendimi hiç olmayan aşkına
Olmamıştım hiç böyle, çevirdin beni şaşkına
Ne olur, beni arama artık Allah aşkına

Beni aşk sınavında yarı yolda bıraktın
Gözyaşımda saklıydın, yanağımı ıslattın
Erittin lavlarla yaktın içimi, yaktın
Canavarlarla dolu kör kuyulara attın
Kurtar diye yalvardım, elini uzatır gibi yaptın.

AHVALİM
En ağır perdeden çalarken bir keman
Eriyor avuçlarımda azar azar zaman
Süzülürken göklere halka halka duman
Sigaramın ucunda ben miyim yanan?

Bir perde iniyor ağır ağır gözlere
Bölük pörçük uykular eziyet sevenlere
Gündüzler bitmesin, dargınım gecelere
Muhtaç oldu dilim, en kısa hecelere

Hiçbir şeyin ve hiç bir günün aynı olmadığı bir dünyada neyin farkından söz ediyorsunuz.

Gerçekleri olduğundan çok farklı şekilde gösterme işidir.. Günümüzde fazlaca kullanılan bir yöntemdir...

Aşk kiminin yandığı, kiminin sandığıdır...
Kiminin adandığı, kiminin bile bile kandığıdır..
Velhasıl AŞK herkesin kendince yaşadığıdır...