Kültür Sanat Edebiyat Şiir

kalkanımdan ve zırhımdan sıyrılıp kendimi kuş gibi hissedebildiğim yer..memleket...

rüya idi..benim idi..hayal idi hayat oldu..tek başına çaresiz idi BİZİMLE hayat buldu..ölüyken bana bakan bir çift göz oldu..ve şimdi yine hayal oldu..:(

Hem yakın hem uzak...çözemiyorum..bu kadar çelişkiyi bu insana bir türlü yakıştıramıyorum..harici olması şart değil.. en büyük çelişki insanın kendisiyle olanı değil mi? ?

Söz konusu akıllar ister ki kendi körlüğünü bile kendi gözüyle görsün..Bu derecesi olur mu körlüğün? ? ..