Hiç olmayan senden çoktan vazgeçtim.. Dilim sustu! ! Yüreğimde 'AH'ların kaldı.. O çocuksu sevdandan vazgeçtim.. Aramızda ödenecek tek bir hesap kaldı.. Şimdi ben affetsemde! ! ALLAH'a ne diyeceksin? Yüreğime bir 'AH' borcun var.. ELBET BİRGÜN ÖDEYECEKSİN.. —
Sokak lambasının yanıp sönen ışığında bir es, bir nefesti duraksamam...gölgemde yanıma, yanıbaşıma yıkılmıştı sessizce…birlikte güzel güzel sustuk..birlikte tüm amaçsızlığımıza sustuk..birlikte ikimize sustuk…
Artık kendimle yaşayamıyordum. Birden çok çarpıcı bir şey fark ettim. Peki, ben kendimle yaşayamıyorsam,”kendiyle yaşayamayan bu içimdeki kim? Peki “kendi” dediğim şey kim? İşte o anda derin bir boşluğa düştüm. Ve o andan itibaren, şimdi anlıyorum ki, tüm ağırlığı ve sorunlarıyla pişmanlık dolu geçmişle, korkulası gelecek arasında yaşayan bu zihnimin ürettiği “kendim” tamamen çöktü ve yok oldu. Ertesi sabah uyandığımda, her şey çok huzurluydu. Çünkü artık o ‘kendi’ dediğim şey yoktu. Sadece var olmak, sadece hayatı izlemek ve gözlemlemek vardı.” Echart Tolle
YÜCE ALLAH ihsanı tüm hayatımızda görmek diler H.Ş
Hiç olmayan senden çoktan vazgeçtim..
Dilim sustu! !
Yüreğimde 'AH'ların kaldı..
O çocuksu sevdandan vazgeçtim..
Aramızda ödenecek tek bir hesap kaldı..
Şimdi ben affetsemde! !
ALLAH'a ne diyeceksin?
Yüreğime bir 'AH' borcun var..
ELBET BİRGÜN ÖDEYECEKSİN.. —
yüreğim dayanmaz ki sevdaya,sığınsın yüreğim bir duaya
DOST'tan Dosta- Nasibi olan, taklidi bırakıp, tahkike yönelir...Nasibi olmayan da, bu işin dedikodusuyla ömür tüketir! .
ben bu şehri sen varsın diye sevdim..
Ben kinci biri değilim. İkinci yenisini istemem,Sadece canımı acıtan insanların, hiçbir şey olmamış gibi hayatlarına devam etmelerini istemiyorum.
Sokak lambasının yanıp sönen ışığında bir es, bir nefesti duraksamam...gölgemde yanıma, yanıbaşıma yıkılmıştı sessizce…birlikte güzel güzel sustuk..birlikte tüm amaçsızlığımıza sustuk..birlikte ikimize sustuk…
Artık kendimle yaşayamıyordum. Birden çok çarpıcı bir şey fark ettim. Peki, ben kendimle yaşayamıyorsam,”kendiyle yaşayamayan bu içimdeki kim? Peki “kendi” dediğim şey kim? İşte o anda derin bir boşluğa düştüm. Ve o andan itibaren, şimdi anlıyorum ki, tüm ağırlığı ve sorunlarıyla pişmanlık dolu geçmişle, korkulası gelecek arasında yaşayan bu zihnimin ürettiği “kendim” tamamen çöktü ve yok oldu. Ertesi sabah uyandığımda, her şey çok huzurluydu. Çünkü artık o ‘kendi’ dediğim şey yoktu. Sadece var olmak, sadece hayatı izlemek ve gözlemlemek vardı.” Echart Tolle
aynı fikri aynı yüreği paylaşan dostlar a
Çok zalim oldukları için değil, kalbimin kapılarını ölçüsüzce onlara açtığım için bu kadar kolay yaraladılar...